Bumpy Barcelona ride

Lotte van trigt

Aan de vooravond van wat coaches en pro’s een A race noemen, mijn hoofddoel van het seizoen is het een uitstekende tijd om even nostalgisch te worden over de voorbije maanden. Hoe ben ik ben ik op dit punt beland zullen we maar zeggen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik achter het toetsenbord kroop om wat zinnigs of juist minder zinnigs op te schrijven. Na het trainingskamp op Lanzarote is een hoop gebeurd en ik neem jullie graag in vogelvlucht mee.. 

 

COVID besmetting, Brouwersdam en indoor zweten

Brouwersdam Triathlon Begin april werd het in plaats van een dol weekend Wenen met Jeanique een goede verstandhouding met mijn bed en bank en Netflix. COVID kreeg ook mij te pakken, en heb d’r helaas niet echt van genoten. Ik was er goed ziek van en het herstel duurde ook wel weer even. Gelukkig was ik voor de Triathlon van Brouwersdam genoeg hersteld en de conditie weer terug om daar te genieten van de hoge golven AKA enorme klotsbak en moeilijk veel wind. Brouwersdam was de eerste wedstrijd van het seizoen. Altijd een leuke om mee te beginnen! Alhoewel het kadavertje niet echt mee werkte tijdens de race was ik ook niet ontevreden en smaakte het zeker naar meer. Ondertussen had ik ook een mooie Tacx aangeschaft en kreeg ik van de coach ook opdracht om eens mee te doen aan gezamenlijke trainingsritten via Zwift en een FTP test te doen.. De gezamenlijke groepsritten werden een soort wedstrijden want ik ben een redelijke competitieve tut en mijn bewijzingsdrang is ernstig groot zelfs naar compleet onbekenden. Dus dat Zwiften was voor mij de ideale manier om een indoor zwembad te creëren en goed naar de getver te gaan want ik heb dat stiekem ook nodig om mezelf te pushen.

 

De langste tocht, tijdritjes en podium

Het hoogste treetje in Oud gastel De ‘lente’ begon met mijn langste fietsroute ooit, de Elfstedentocht 236 km lang in constante regen. We waren Bolsward nog niet uit of al compleet doorweekt. Maar ik had mij voorgenomen de afstand te fietsen dus wilde het perse afmaken. Als ik het in mijn kop heb gaat het gewoon gebeuren doorweekt of niet. Gelukkig heb ik mij onderweg nog uitstekend vermaakt door iets te vaak tegen compleet vreemde te zeggen dat het uitstekend fietsweer was en dat het extreem genieten was, ik noem dat natte fietsbroeken humor.. Maar het Elfstedentocht kruisje in the pocket en de warme douche na afloop was extreem genieten. Ook een First dit seizoen waren de tijdritjes die ik deed in de Krimpenerwaard. Lekker 13 km afzien op een heen en weertje, ik vond het genieten! Al moet ik volgend jaar weer meedoen want het doel van 40 km/h gemiddeld nog niet kunnen afvinken ik kwam niet verder dan 39,9.. 

Eind juni stond de tweede Triathlon van het seizoen op de agenda. Oud-Gastel, toch wel een favorietje van de lokale wedstrijden. Een non wetsuit swim, altijd fijn zo’n massastart zeker als je een aantal fikse trappen krijgt. Het fietsen was een feestje en met lopen kon ik ook een mooi een mooi tempo lopen, als je dan hoort dat je eerste vrouw ligt geeft dat extra motivatie en kon ik dat tot de finish goed volhouden en mocht ik voor het eerst op het hoogste treetje plaatsnemen. 

Links rijden, limbabwe en meten is weten

Trainen in LimbabweTrainen in de zomer is echt favoriet, mooie lange avonden, rijden in korte broek en T-shirt en lekker insecten happen dat is toch wel echt een triathleten droom. Het eerste weekend van juli staken Tijn en ik de plas over naar het Engelse Holkham. Tijn had op de krochten van het internet een mooie halve triatlon gevonden en ik ging mee als supporter en om daar te trainen op het links rijden, putholes ontwijken en genieten van de heuvels en het Engelse landschap. De Holkham Outlaw Triathlon is een mooi evenement op een adellijk estate. Het linksrijden en het lopen op een waar landgoed ging Tijn erg goed af dus met een mooie medaille en een zomerhuisje op het oog konden wij na een mooi weekend de boot weer terug naar huis pakken. Na Engeland was het tijd voor een paar dagen Limbabwe, Limboland of gewoon Zuid Nederland, tijd voor hoogtemeters en veel vlaai. Samen met twee andere sportievelingen extreem genoten van de fiets kilometers al gold dat niet voor alle deelnemers.. Maar gelukkig is veel vlaai een uitstekend middel om zadelpijn en het leed van de heuvels te verzachten. Deze hoogtemeters waren de voorbereiding voor de halve Ironman van Maastricht die op de planning stond. In mijn zoektocht naar verbetering was ik inmiddels ook gestart met een voedingsschema. De tekst:’Abs are made in the kitchen’ geldt niet perse voor mij.. ik kan namelijk beter uit de keuken blijven om abs te krijgen.. Nou waren abs niet het doel maar wel nog beter kunnen trainen en daar is voeding een belangrijk onderdeel van.. Dus ik ben als schemaslaaf braaf mijn schema gaan volgen. Uiteindelijk toch een paar kilo’s lichter maar dezelfde spiermassa en het lopen en fietsen toch paar procentjes vooruit.. Wat een feest als de puzzelstukjes in elkaar vallen. 

Strijden in Limbabwe en het epische Almere en de laatste loodjes

Strijden in AlmereBegin augustus mocht ik weer aantreden op het strijdtoneel! Zwemmen in in de ietwat groene en warme maas, fietsen over een parcours met iets teveel bochten, drempels en deelnemers en lopen door Maastricht. Enorm genoten van de wedstrijd, waarschijnlijk zelfs iets teveel ik had mezelf iets meer mogen uitwringen en tijdens het lopen iets minder sociaal mogen doen maar ik was in een sociale bui en als de loper voor mij een knetterharde scheet laat dan kan ik niet anders dan daar een pientere opmerking over maken en een klein beetje klagen over het toch wel iets onvriendelijke loopparcours. Maar toch wel iets ontevreden over mijn uiteindelijke resultaat, heb ik mezelf voorgenomen om de volgende wedstrijden maar minder sociaal te zijn en mijn gedachtes voor mezelf te houden. 

Ze zeggen altijd dat de laatste loodjes de zwaarste zijn maar ik heb mij tijdens mijn langste en zware trainingen uitstekend vermaakt. Nou was ik ook altijd in goed gezelschap. Of met vriendlief of met andere Triathlon gekkies. Begin september stond de laatste krachtmeting voor Barcelona op het programma, het epische Almere. Starten in de stromende regen, maar nat wordt je toch wel met zwemmen. Gelukkig eenmaal op de fiets werd het snel droog en was het eenmaal op de dijk heerlijk knallen. Alsmaar rechtdoor is toch ideaal op een tijdrit fiets. Door het vernieuwde parcours waren het wel iets meer bochten naar links en naar rechts maar het is een prima Triathlon parcours. Na een vrij lange transition mocht ik beginnen met lopen en met vrienden, familie en teamgenoten langs het parcours en de coach met een onzichtbare zweep heb ik niet sociaal gedaan en flink doorgehobbeld. Na 1 uur en 40 minuten ging ik over finish en was het feestje klaar. Al heb ik de rest van de dag toch nog kunnen genieten van mijn prestatie want in eten had ik totaal geen trek. Almere moet dus nog keer in de herkansing want dat fantastische finish buffet daar heb ik totaal niet van kunnen genieten..

 

Kadaver in de herstelmodus en time to shine

Almost time to shine Na Almere moest het kadaver even in de herstel modus. Een reumatische ontsteking, het ruggetje gaf meer signalen dan anders dus even tapdansen op de plaats iets wat zeker niet mijn sterkste punt is, maar gelukkig heb ik iemand die mij goed afremt en kan ik het steeds een ieniminie beetje beter accepteren. Iets met keeping my eyes on the prize, namelijk zo goed mogelijk in Barcelona aan de start staan.. 

En ik denk nu twee dagen voor de big day dat ik in mijn handjes mag knijpen dat het mij gelukt is. Dat het kadavertje het weer een jaar lang met hard trainen heeft volgehouden en dat ik dit ondanks de lichamelijke mankementen nog kan doen. Ik voel mij goed, fit, sterk en ik heb er mega veel zin in. Tijd om die derde hele Triathlon te knallen, af te zien onder de Spaanse zon in de Costa Brava en om te genieten, want het leven is te kort om te treuzelen zoals ik op een persoonlijk briefje kreeg..

De spanning neemt langzaam toe, de fiets is geprept en het liggen op bed komt langzaam mijn neus uit wat een goed teken is. Zondag tussen 8.30 en 9.00 uur zal ik van start gaan ik heb bibnummer 135 en Tijn heeft bibnummer 137 te volgen in de Ironman tracker en zoals ze dan zeggen: see you at the finishlijn! 

Link naar Ironman Tracker: 

Met de leukste

 

Met mijn ouders

Having fun

 

 

After finish smiles in Maastricht

 

Deel dit bericht met je vrienden

2 Reactie's
  • Rob Groenen
    Geplaatst op 11:38h, 01 oktober Beantwoorden

    Prachtig verslag weer, Lotte!! Erg leuk om te lezen en je te volgen!

    groetjes Rob

  • Monique
    Geplaatst op 16:30h, 01 oktober Beantwoorden

    Een heerlijk verhaal om te lezen. Heel veel succes allebei.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Search

Check m'n Instagram

Meest Recente Artikelen

Proza over 2023 en toekomstmuziek

Proza over 2023 en toekomstmuziek voor 2024

De eerste maand van het jaar  2024 is inmiddels al ruim over de helft maar ik mijmer graag nog even heel kort terug over vorig jaar. Goede proza kost tijd om te schrijven en zoals ze in het Engels zo mooi zeggen:’ You can’t rush

Lees verder »

Dromen zijn geen bedrog

Marco zong vroeger dromen zijn bedrog.. Maar ik kan je zeggen dat er toch een droom is uitgekomen en hoe! Al vanaf de allereerste keer dat ik over de triatlon sport hoorde wilde ik meedoen aan het WK Ironman op Hawaii en ik heb deze

Lees verder »
De fiets-foto op hawaii- just like a pro

Where it all started – Holomua

Eindelijk is het zover…Ik ben op dé plek where it all started, de Ironman, 45 jaar geleden op Hawaii. Waar een aantal mensen de discussie hadden welke atleet, zwemmer, fietser of loper de meest fitte persoon was. Ze besloten dan ook een uitdaging met elkaar

Lees verder »

Dit vind je misschien ook leuk om te lezen

Proza over 2023 en toekomstmuziek

Proza over 2023 en toekomstmuziek voor 2024

De eerste maand van het jaar  2024 is inmiddels al ruim over de helft maar ik mijmer graag nog even heel kort terug over vorig jaar. Goede proza kost tijd om te schrijven en zoals ze in het Engels zo mooi zeggen:’ You can’t rush

Lees verder »

Dromen zijn geen bedrog

Marco zong vroeger dromen zijn bedrog.. Maar ik kan je zeggen dat er toch een droom is uitgekomen en hoe! Al vanaf de allereerste keer dat ik over de triatlon sport hoorde wilde ik meedoen aan het WK Ironman op Hawaii en ik heb deze

Lees verder »
De fiets-foto op hawaii- just like a pro

Where it all started – Holomua

Eindelijk is het zover…Ik ben op dé plek where it all started, de Ironman, 45 jaar geleden op Hawaii. Waar een aantal mensen de discussie hadden welke atleet, zwemmer, fietser of loper de meest fitte persoon was. Ze besloten dan ook een uitdaging met elkaar

Lees verder »