Ik roep altijd heel hard, pluk de dag, doe waar je zin in hebt, wat goed voelt en wat jij wil want spijt is zonde van je tijd! Hier werd ik zelf weer even op gewezen, zondagavond 19 februari had ik mijn derde klimles, mijn nieuwe ‘hobby’ zoals ik dat grappend roep. Op zich niet heel gek in een familie met allemaal klimmers. Op de klimmuur in Haarlem zeg ik wel eens quasi sarcastisch dat ik afstam van klimroyalty in Haarlem aangezien mijn tante op de klimmuur daar, ook gewerkt heeft en dezelfde lessen heeft gegeven als waar ik nu mee bezig ben.
Ongeluk zit in een klein hoekje
Wat begon als een leuke les, even opwarmen met wat boulders (waar ik zeker nog een hoop moet verbeteren). Waarna de derde les begon met knopen leggen, dubbele achtjes en een pretzel ik kan dat touw nu net zo goed in de knoop leggen als mezelf. Daarna hup! Weer de wand op, ik heb een goed klimmaatje, zelfde postuur en zelfde niveau wat super leuk klimmen is een 5a+ doen we nu gewoon, naja kost wel wat moeite hoor. We vertrouwen elkaar en van een awkward zekeraar, ik hield mijn hand op een awkward manier volgens de docent (is niet heel anders dan
anders..;-))! Is het nu iets wat ik heel goed onder controle heb. Halverwege de les kregen we valtraining, iets waar ik toch wel wat moeite mee heb, hallo trust issues! Na het vallen gingen mijn klim maatje en ik ons gaan stukbijten op 5B routes en toen ging het mis. Ik hoorde een gil, een harde klap en nog een enorme gil. Draaide mij om en zag aan de andere kant van de hal mijn schoonzusje op de grond liggen. Zij volgde dezelfde cursus en dat ging dus niet goed. Ik heb mezelf nog nooit zo snel uitgeklikt..
Just do it!
In crisis situaties schakel ik alles uit, dan ben ik alleen nog maar aan het handelen. Dan komt ook mijn verpleegkunde opleiding die ik drie jaar lange gevolgd heb weer boven en doe ik waar ik goed in ben. Tien stappen vooruit denken en helpen, andere mensen helpen en verzorgen. Gelukkig was ze bij kennis, je zag gelijk dat ze twee gebroken benen had, haar hoofd raakte thank god als laatste pas de grond en kwam op de mat terecht. Mijn broer die er ook was, was compleet in shock. Uiteindelijk is ze met de brandweer via een hoogwerker naar het ziekenhuis vervoerd. Iedereen daar was in shock want er was in nog geen 12 jaar tijd een ongeluk gebeurt in deze klimhal. Klimmen is echt heel veilig maar, als het fout gaat dan gaat het alleen vaak goed fout. Nadat ik thuis spullen voor mijn broer en schoonzus gehaald had ben ik naar het ziekenhuis gegaan. In het ziekenhuis werd duidelijk dat het gelukkig alleen om botbreuken ging. Twee gebroken benen, gebroken middenvoetsbeentjes, breuk in haar enkel en een gebroken ruggenwervel.
Nooit gedacht dat door dit bij mij een gevoelige snaar zou raken en allemaal flashbacks van mijn eigen ongeluk terug zou brengen..
The day after..
Mijn lieve broer, heeft de vervelendste nacht van zijn leven gehad daar in dat ziekenhuis denk ik. Ik zelf heb bijna geen oog dicht gedaan, heb haar de hele nacht horen vallen en op de grond zien liggen.. Het kunnen uitschakelen van mijn emoties is heel fijn, want dan kan je handelen in crisis situaties. Ik heb dit al meerdere keren mee gemaakt en het is echt heel handig. Een nadeel.. Als je, je emoties uitschakelt komen ze uiteindelijk ook weer terug.. En door dit ongeval kwamen er heel veel herinneringen van mijn eigen ongeval boven. Je ziet iemand die je kent waar je van houd daar zo liggen.. En toen kwamen de herinneringen weer terug van mezelf 10 jaar geleden, iets wat ik blijkbaar toch niet helemaal verwerkt had. Dat ik zelf daar lag in dat ziekenhuis, compleet gebroken, helemaal alleen en intens verdrietig. Ik hoop van harte dat ze er geen blijvende restschade aan over houdt, want dat gun ik haar absoluut niet! Om heel eerlijk te zijn gun ik dat helemaal niemand. Want demn zoveel pijn als ik in mijn donder heb, is echt bittere ellende. Voor veel mensen die, er die avond bij of aanwezig waren was dit ongeluk heftig allereerst natuurlijk voor mijn schoonzusje die dit nooit gewild heeft.. Maar ook bij de rest heeft dit wel een spoortje achter gelaten.. Al moet ik het personeel van de Klimmuur Haarlem complimenteren op de manier waarop en hoe zij dit hebben opgepakt.
Don’t worry be happy
Zoals het liedje.. Don’t worry be happy. Ik geloof daar nu nog meer in dan eerst, namelijk dat je dus ten alle tijden moet doen wat goed voelt. Dat je de dingen doet waar je hartje sneller van gaat kloppen. Volg je hart en doe waar je gelukkig van wordt want, echt spijt is zonde van je tijd! Ik ben ook vastberaden om gewoon weer de muur op te gaan! Ik vind het nog steeds super leuk en een uitdaging. Ook omdat het heel goed is voor mijn beklimmingen in Ecuador straks.. Mijn advies: Laat je never nooit door anderen van de wijs brengen,
want uiteindelijk ben jij degene waar het omgaat. Wees lief voor jezelf, natuurlijk ook voor anderen maar zorg eerst dat je doet waar jij blij van wordt. Er is namelijk maar een persoon zoals jij en uiteindelijk kom en ga je alleen! Het is een ontzettende cliché maar wel eentje die wat waarde heeft, tenminste voor mij dan!
Geen reactie's