Madrileens sprookje

Naar Madrid vliegen om daar een halve marathon te lopen is my kind of crazy! Het is een van de gekke dingen waar ik altijd voor te porren ben en waar ik ontzettend van kan genieten! Goh Lot wat heb je dan allemaal gedaan daar in Madrid? Uhm: gerent en gegeten! en nog iets anders? Nope, nog meer gelopen en gegeten. 

Er was eens…

Mijn Madrileense sprookje begon al goed, op donderdagmiddag kreeg ik een bericht van de KLM dat mijn vlucht gecanceld was, meer informatie dan dat volgde niet dus ben ik uiteindelijk maar zelf gaan bellen en heb een nieuwe vlucht geregeld, veel later en deze vlucht had uiteindelijk nog vertraging ook! De koninklijke manier van vliegen is helaas niet meer wat het geweest is, het lijkt meer op de NS want zowel op de heenweg als op de terug weg was vertraging aan de orde van de dag,maar dat mocht de pret absoluut niet drukken! Hoe dichter ik mijn eindbestemming naderde hoe meer het begon te kriebelen ik zat als een klein kindje in mijn vliegtuig stoeltje op en neer te wippen, ik zag de bergen met nog wat besneeuwde toppen en daar wordt ik altijd gelukkig van en Madrid ik zag Madrid! Ik denk wel eens dat ik misschien in het verkeerde land ben geboren, want zelfs van die 1/8ste Duits bloed merk je niks, ik roep altijd grappend dat alleen mijn blauwe ogen duits zijn want ook de Duitse punctualiteit is mij onbekend..

Ik heb snel en voorspoedig mijn weg kunnen vinden in deze mooie stad, want mijn hotel zat wel getelt 100 meter van het hotel waar ik 4 jaar geleden zat dus dat maakte het zoeken allemaal een stuk makkelijker, geen kaart, google maps of andere gekkigheid nodig! Het geheugen van een paard is zo gek nog niet kan ik je vertellen.

kleine uitdaging..

Mijn grootste uitdaging was om op vrijdag en zaterdag niet teveel te lopen want ik wilde fris en fruitig aan de start staan zondag aangezien ik naar Madrid gekomen was met een bepaald doel, die halve marathon lopen onder de 1 uur en 50 min! Vrijdagavond kon ik gelijk aanschuiven voor wat overheerlijke tapas en wat is Madrid toch een fijne stad, je kan bijna overal lekker eten wordt ontzettend gastvrij ontvangen. Je hebt voor je het weet al 2 huwelijksaanzoeken ontvangen en de Duitse ogen worden hier erg op prijs gesteld, het kan erger zeg maar! Op zaterdag was mijn belangrijkste opdracht om mijn startnummer op te halen, op naar de Expo! Ik had nog nooit meegedaan aan zo’n groot loop evenement dus dit was voor mij allemaal nieuw! Zo’n expo is wel ideaal om de meest leuke en cliché foto’s te maken en geloof mij dat heb ik gedaan, en daar wil ik graag even aan toevoegen dat je nooit te oud bent om op de foto te gaan met een mascotte! Uiteindelijk heb ik mij op zaterdag heel slecht aan mijn eigen opdracht gehouden…

Sorry maar rustig aan doen en stilzitten zit niet echt in mijn natuur. Dat eten is mij dan wel weer goed gelukt dus dat compenseert dan weer een beetje, zo zie je maar weer dat ook vrouwen soms wat compensatie gedrag vertonen!

De slag van waterloo was er niks bij..

Raceday

Zondagochtend, als een routinier die pas drie wedstrijden gelopen heeft liep ik dus als een kip zonder kop door mijn hotelkamer alles bij elkaar te zoeken, snel mijn eigen pannenkoeken naar binnen gewerkt, ik heb ze dus toch meegenomen, opgewarmd in de magnetron (mocht je nog willen weten hoe dat pannenkoek dilemma ging lees dan hier even).

Met een buikje gevuld met banaanhavermout pannenkoeken op naar het Retiro park om mijn spullen te droppen.. Gelukkig zat mijn hotel lekker dichtbij, dat late boeken had dus echt een voordeel in dit geval! Netjes mijn spullen gedropt de before foto’s gemaakt wat op een, een of andere manier zijn de after foto’s met zo’n rood bezweet hoofd toch minder charmant en het oog wil ook wat.. Eenmaal in het startvak zag ik al dat het behoorlijk druk was en dat ik dus niet de enige was met dit briljante idee.. Het eerste gedeelte zouden we samen lopen met de deelnemers van de hele marathon en dan afsplitsen. Ik had er echt zin in, geen last van zenuwen gewoon spierwild en klaar om er vol voor te gaan! Mezelf echt even kapot rennen zoals ik dat zo leuk zeg figuurlijk gezien natuurlijk want heel blijven is wel zo handig.. Ik krijg toch altijd wel een beetje de kriebels, zo mooi om daar te staan mensen die elkaar knuffelen en geluk wensen daar krijg je het als ‘sappie’ en Disney fan toch wel een mooi gevoel van binnen!

You never get a second chance for a first impression.. En dat nam ik heel letterlijk…

Ik kwam ik viel en overwon

En we waren los, nou ja los.. Het duurde even voordat ik mocht, dat was gelijk ook wel een beetje mijn probleem gedurende deze race. Het was zo druk op het parcours dat ik er niet zo goed doorheen kwam, het de slag bij Waterloo was er op sommige punten niks bij! Ik kwam daardoor moeilijk in mijn eigen tempo en moest ontzettend opletten waar ik liep, en heb meerdere elleboogstoten gehad. Ondanks de drukte heb ik enorm genoten, van het rennen is zo’n mooie stad. De kilometers vlogen bizar snel voorbij en ook al had ik graag een tandje sneller gerend ik kwam er gewoon niet doorheen maar ik zag aan mijn tijd dat als ik zo door zou gaan ik het wel zou redden! Toen de marathon zich van ons afsplitste werd er geklapt en gejoeld, wat een mooi moment en wat had ik een respect voor ze want het viel niet mee met de warmte en het toch wel heuvelachtige parcours! Toen kwamen de laatste kilometers in beeld en waar ik de vorige keer daar moeite mee had kreeg ik nu vleugels omdat ik zag en wist dat ik het ging halen! De laatste paar kilometers gingen heuvel op en dat ging mij prima af, het Retiro park kwam in beeld waar we zouden finishen en hup nog een versnelling erbij en toen de eerste bogen in beeld kwam begon ik aan mijn eindsprint.. en toen ging het mis! Ik zat vol in mijn eindsprint en een man voor mij sneed mij vol de pas af ik kon niet meer uitwijken en struikelde over zijn hielen en ging vol op mijn plaat, hard! Armen gestrekt vooruit en beentjes nou ja ik denk dat je het beeld wel begrijpt.. Daar lag ik dan in het grint, heel snel opgestaan en door gesprint want ik moest nog zeker 100 tot 150 meter.. Volle focus op die finish en uiteindelijk klokte ik deze halve marathon op 1 uur 48 min en 58 seconde! Doel behaald, dus ik kwam, ik viel en overwon mijn PR!

Blij ei

Daar stond ik dan, gefinisht  PR verbeterd en gelijk werd ik geknuffeld door een Spaanse vrouw, begreep maar de helft van wat ze zei, het ging over mijn val, mijn blauwe ogen en dat ze het zo leuk vond dat er een gringa meedeed!

Stiekem knaagde het wel een heel klein beetje aan mij dat ik gevallen was, en niet zo snel had kunnen lopen als ik graag wilde want er had dan zeker meer ingezeten. Aan de andere kant had ik een hele goeie indruk achtergelaten hier in Madrid door juist deze legendarische val!

Mijn rechterheup ziet straks geel en groen van jaloezie omdat mijn linker heup er zo gewoontjes uit ziet. De oorlogswonden op mijn ellenboog, heup en knie maken het verhaal des te mooie. Het euforische gevoel van weer zo’n heerlijke loop overheerste, want wat is dit toch heerlijk echt waar er zijn maar weinig andere dingen die zo fijn zijn als die runnershigh en daar heb ik die laatste 1,5 dag in Madrid nog heerlijk van genoten en stiekem als ik terug denk aan het rennen door die mooie straten geniet ik er nog steeds van!

Wat is next?

Wat nu.. Na die zo’n mooie loop kijk ik dus stiekem alweer verder nou heb ik nog super mooi vooruitzicht om november en december vulkanen te gaan beklimmen in Zuid- Amerika (lees hier) maar eigenlijk wil ik ook nog meer dus bij deze wil ik naast mijn mooie plannen voor in november en december in oktober van dit jaar (deze was nog leeg in mijn activiteiten kalender..) de marathon van Amsterdam gaan doen, jep een hele!!!