Reuma, zwanger en triatlon training dat klinkt misschien als het begin van een goede of juist een hele slechte mop maar het is geen van beide. Het is ook geen sprookje, het is een waargebeurd verhaal en na veel vragen deel ik graag mijn tips, tricks en ervaringen.
Eerste Trimester
Het feest dat eerste trimester heet. De eerste 3 maanden van de zwangerschap wordt het eerste trimester genoemd. De meest genoemde klachten zijn vermoeidheid en ochtendmisselijkheid. Voor mensen met Reumatoïde artritis zijn er naast de ‘gebruikelijke/ normale’ klachten 3 opties: Je hebt door de zwangerschap minder last van de reuma, het kan op hetzelfde niveau blijven of je kan pech hebben en veel meer last krijgen. Jullie mogen 3x raden in welke categorie ik viel. Jep de laatste… De spreuk van B100: ‘Ik heb ook altijd pech was ook hier van toepassing’. Geen last van misselijkheid maar de Reuma en daarmee dus de pijn in mijn gewrichten was niet te harden. Waar ik ‘normaal’ af een toe een ontsteking heb die dan 3-4 dagen duurt en dan pas weer na weken ergens anders op popt. Was het nu op maandag een dikke ontsteking in mijn linkerschouder, op dinsdag in mijn rechterschouder en op woensdag in mijn polsen. Van de pijn ’s nachts niet kunnen slapen en de waterkoker niet meer kunnen optillen. Niet bepaald een feestje! Ik heb in deze periode dan ook wel wat trainingen moeten aanpassen of toch een dag extra rust moeten nemen. Niet echt favoriet maar het kadaver is de baas en ik heb inmiddels wel geleerd dat persé willen doorgaan en alles willen afvinken niet ten goede komt van het uiteindelijke gewenste resultaat. Gelukkig ben ik tijdens mijn zwangerschap goed begeleidt door een reumatoloog die zich heeft gespecialiseerd in reuma bij vrouwen die zwanger zijn of willen worden en kreeg ik vanaf 13-14 weken andere medicijnen die gelukkig snel aansloegen en daarmee kon ik de waterkoker weer optillen. Toch wel fijn als fanatiek theedrinker.
Trainen tijdens je zwangerschap
Er zijn heel veel tips, tricks en meningen te vinden over trainen tijdens je zwangerschap. Sommige mensen behandelen zwangerschap nog steeds als een ziekte en vertellen je dat je rustig aan moet doen, je hartslag niet te hoog mag laten worden etc. Ik heb tijdens mijn studie verpleegkunde stagegelopen op de afdeling gynaecologie in het VU en daar altijd geleerd dat je alles kan blijven doen wat je altijd al deed. Dus alle sporten, trainingen die je deed voor je zwangerschap mag je blijven doen, zo lang je lichamelijk geen klachten krijgt. Dit werd door de verloskundige, gynaecoloog en andere literatuur nog eens bevestigd en meer had ik natuurlijk niet nodig. Dus ik ben gewoon blijven trainen zoals ik daarvoor deed met alleen wat aanpassingen vanwege de extra reumaklachten. Natuurlijk merkte ik wel veranderingen. Elke week dat ik verder kwam in mijn zwangerschap ging mijn hartslag een paar slagen omhoog bij dezelfde tempo’s. Het is voor je lijf gewoon nog harder werken en dat merkte ik. Maar ik ben mijn intervaltrainingen gewoon blijven doen. Alleen nu wel op hartslag en niet op specifieke tempo’s.
Uit alle studies blijkt ook dat als je sport tijdens je zwangerschap je sneller herstelt na je zwangerschap, je minder kans hebt op bekkenbodem klachten, minder last hebt van vochtophoping, je beter slaapt, minder stemmingswisselingen hebt, de bevalling makkelijker gaat, minder kans op complicaties en medisch ingrijpen. Voor het kind zijn er ook voordelen: kindjes van sportieve moeders hebben een verminder risico op overgewicht en staan mentaal sterker in het verdere leven. Er zijn zelfs studies die zeggen dat je kind intelligenter is als je sport… Of dat echt zo is gaan we over een aantal jaar achter komen…
Wedstrijden tijdens de zwangerschap
Als je blijft trainen en je goed voelt dan kan er natuurlijk ook gewoon geraced worden. Mijn trainingsweken bleven tot en november (33 weken zwangerschap) gemiddeld tussen de 8 en 12 uur. En tijdens de zwangerschap heb ik veel leuke wedstrijden gedaan. Geen Ironmans, want ik vond het zonde om heel veel geld uit te geven aan een wedstrijd als je weet dat een PR erg lastig gaat worden. Dus was het tijd voor andere en nieuwe wedstrijden. Begonnen met de Gran Fondo’s mijn gedachten daarover kun je hier lezen. Er werd mij wel gevraagd of ik het niet eng vond die afdalingen met hoge snelheden terwijl je zwanger bent. Ik vind afdalen helemaal niet eng en heb ook geen moment getwijfeld om dit te doen. Tot en met 18 weken zag je bij mij ook vrij weinig en kan je ook niet uit balans gebracht worden door het eventuele extra gewicht aan de voorkant. Het enige waar ik mij wel heel bewust van was tijdens de triatlons was tijdens het zwemmen. Je hebt natuurlijk altijd een paar van die onverlaten die opeens vanuit het niks schoolslag gaan doen, en je dus een trap in je buik kunnen geven. Ik probeerde dus heel tactisch mijn positie te kiezen, wat meer aan de buitenkant te gaan liggen en eenmaal bij de start echt goed op te letten wie, en wat er om mij heen zwom. Ik heb zo het aantal trappen echt tot het minimum weten te beperken en enorm genoten van alle triatlon wedstrijden. Persoonlijk hoogtepuntje was wel om met 14 weken nog een halve triatlon te doen en daarbij bijna mijn doel van onder de 5 uur te halen. In 5:05:59 kwam ik over de finish in een niet al te makkelijk en zeker geen vlak parcours. Dus zonder 14 weken zwangerschap zou het zeker te doen moeten zijn! Mijn laatste triatlon deed ik met 20 weken zwangerschap. Qua fietsen en zwemmen had ik weinig ingeleverd op het gebied van snelheid. Hardlopen was een ander verhaal, daar was ik aanmerkelijk langzamer dan ik aan het begin van mijn zwangerschap liep op een 5 km. Maar tijdens al mijn wedstrijden had ik mijzelf voorgenomen om goed te luisteren naar mijn lichaam en niet kotsend over de finish wilde komen. Ik ben heel goed in het pushen van mezelf maar nu ging het niet alleen meer om mezelf. Het mocht dus oncomfortabel voelen maar niet the walking death of beter gezegd de running dead. Tijdens mijn laatste wedstrijd was ik 25 weken zwanger en heb ik nog een trophy weten binnen te harken voor op de kinderkamer van de kleine meid.
Tijd gaat snel
Ze zeggen altijd dat time flies when you are having fun en dat is zeker waar. De weken vlogen voorbij, buikje werd steeds een beetje zichtbaarder en als je dan eenmaal dat stadium van te zwaar getafeld naar duidelijk zwanger, hebt aangetikt voelt dat toch wel fijn.
Ik heb uiteindelijk tot en met de dag van de bevalling gewoon getraind. Met 30 weken zwangerschap heb ik zelfs nog een rit van ruim 140 km gemaakt. Uit mijn bidon drinken en trappen tegelijkertijd lukte niet meer, dan had ik toch wat zuurstof te kort maar kilometers maken lukte nog prima! Op het vlakke dan, omhoog had ik misschien wat extra stimulans nodig….
De laatste weken lag de focus wel wat meer op krachttraining en alleen nog maar indoor fietsen en lekker zwemmen. Met hardlopen ben ik gestopt bij 36 weken. De bezorgde papa to be liep al elke keer mee sinds dat ik het asfalt had gekust in een van mijn laatste intervaltrainingen. Met 36 weken vond ik het wel gewoon mooi zo. De reuma heeft zich de rest van de zwangerschap gelukkig redelijk rustig gehouden. Mijn rug was een ander verhaal die begon wel naarmate de weken verstreken meer zeer te doen maar juist door het sporten was dit wel beter behapbaar. Ik ben echt blij dat ik zo ben blijven trainen ondanks de ‘goedbedoelde’ tips van sommige mensen want uiteindelijk heb ik mij de hele zwangerschap gewoon echt fit gevoeld en zelfs na 41 weken was ik het niet zat en voelde ik mij nog top! Ook van de verloskundigen kreeg ik een 10 met een griffel.
Tip van Flip
Mocht het uit het bovenstaande epistel nog niet duidelijk genoeg naar voren komen: Blijf vooral lekker sporten! Het is zeker niet altijd makkelijk om je schoenen aan te trekken, je weer op de indoor fiets te hijsen of een duik in dat chloorbad te nemen. Maar dat is het ook niet altijd als je niet zwanger bent. Soms moet je, jezelf gewoon een schop onder je kont geven en gaan met die banaan. Want uiteindelijk word je er echt beter van. Ik had met mezelf altijd de afspraak dat als het na 10 min nog steeds niet goed voelde ik zou stoppen. En je kan wel raden hoe vaak ik gestopt ben…
Er zijn helaas nog steeds mensen die je goedbedoelde adviezen geven dat je rustig aan moet doen als je zwanger bent of commentaar hebben op wat je doet. Trek je hier niks van aan. Eet zoveel junkfood of het mooie gezegde eet voor twee, lig de hele dag op de bank en dat vind iedereen normaal. Maar ga hardlopen of triathlon wedstrijden doen en iedereen is opeens een dokter, net zoals iedereen op de avonden dat Oranje speelt bondscoach is.
Dus blijf lekker doen wat je al deed. Laat de tempo’s en tijden wat meer los en focus je iets meer op hartslag dan kan je echt nog lang genieten van het zwemmen, fietsen en lopen of een willekeurige andere sport!
Het weer opbouwen komt in deel 2! Still working on it!
Geen reactie's