Dat mijn jaar niet helemaal zo gaat als ik vooraf in mijn gedachten had is op zich niks nieuws. Het gaat namelijk meestal niet zoals ik in mijn gedachten had, maar gelukkig ben ik dol op verrassingen en wel in voor een uitdaging! Verras mij alleen niet teveel want dan sta ik midden in de winter op mijn sokken buiten in de sneeuw omdat ik de buitendeur achter mij heb dicht getrokken… Waargebeurd verhaal! Ik was zo verrast door een bezorger die een bos bloemen kwam brengen dat ik de buitendeur achter mij dicht gooide en dus in de sneeuw op mijn sokken met een mooie bos bloemen stond. Verrassingen prima, enige waarschuwing wordt gewaardeerd.. Het jaar 2017 zou voor mij eigenlijk het jaar worden dat ik zo dicht mogelijk bij het zonnetje zou staan op de Chimborazo in Ecuador. Dat is nog steeds het plan, maar ik heb ook besloten om mijn eerste marathon dit jaar te gaan lopen, ik verras dus ook graag mezelf door nog een sportief doel toe te voegen!
Spicy voorbereiding
Ik heb niet zomaar even besloten om ook een marathon te gaan rennen.. Met mijn lichaam is dat niet iets wat ik 
‘zomaar’ even kan doen. Ik heb overlegd met mijn Fysio en met mensen die mij goed kennen. Al moet ik eerlijk zeggen dat wanneer ik eenmaal iets in mijn koppie heb, het er met geen stormram meer uit te krijgen is. De een noemt het koppig ik noem het liever vastberaden want dat klinkt een stuk positiever. Ik ben nu sinds een maand of 2 vol in training voor mijn eerste marathon, de marathon van Amsterdam. Dan vraag je, je misschien af valt daar dan voor boeiends over te vertellen. Dat hangt er natuurlijk helemaal vanaf! Als ik nou begin met het feit dat het mij in in mijn voorbereiding ook al twee keer is gelukt om mezelf buiten te sluiten.. Waardoor ik één keer wat extra km’s moest afleggen en gelijk mijn PR halve marathon verbeterde. De andere keer heb ik mijn lieve vader zo gek gekregen dat hij op de fiets sprong om mijn huissleutel te komen brengen, held! Dat maakt het verhaal over mijn voorbereidingen gelijk een stuk ‘spicier’.. Nu we het toch over Spicy hebben kan ik ook gelijk vertellen dat ik voordat ik eindelijk een passend kort hardloop broekje had gekocht regelmatig tijdens mijn duurlopen de laatste paar km’s mijn broek met één hand omhoog moest houden om ervoor te zorgen dat ik niet de hoofdrolspeelster werd in een volle maan scene.. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch nog het liefste ren in een lange legging die zitten toch het lekkerste met die lange afstanden en bretels of met één hand mijn broek ophouden is niet nodig!
Het proces van leren luisteren
Maar even zonder dollen, Ik loop nu gemiddeld 4 keer in de week, maar niet volgens een vast schema. Ik krijg mijn tips en tricks en die volg ik zo braaf mogelijk op! Ik bedoel, ben nog steeds een beetje eigenwijs soms en rust is iets wat ik heel moeilijk vind. Er zijn ook weken dat ik iets meer of minder loop afhankelijk van hoe mijn lichaam voelt. Dat is ook de reden waarom ik niet volgens een vast schema loop (ook omdat ik dat niet heb) maar ook omdat als ik een schema zou hebben ik dan nog minder naar dit ietwat gammele lichaam zou luisteren omdat ik mij dan heel graag aan dat schema wil vasthouden. Vraag aan mij niet welke van mijn trainingen favoriet zijn want dat kan ik niet zeggen. Dat is hetzelfde als aan een moeder vragen van welke van de 3 kinderen ze het meeste houdt. Al mijn trainingen vind ik fijn al moet ik toegeven dat de loop en HIIT
trainingen wel favoriet zijn boven de krachttrainingen. Dat krachthonk zal nooit echt favoriet zijn maar dat doe ik om beter te lopen en mijn zwakke rug sterk te houden. Er moest wel iets geschrapt worden uit mijn trainingen zodoende doe ik nu geen echte krachttraining meer voor die beentjes, die schijnen ook te moeten uitrusten wat een gekkigheid! Maar ik ben maar wat blij met alle hulp en tips die ik krijg zo fijn dat dit groentje ondersteunt wordt door de meer ervaren mensch!
Oostenrijk, het land van Sissi
Buiten het trainen voor de marathon ben ik dus ook nog steeds bezig met het voorbereiden voor Ecuador. Moet wel eerlijk zeggen dat dit iets meer op losse schroeven staat aangezien ik nog steeds Toos Werkloos ben en het niet heel erg wil lukken om een baan te vinden. De afwijzingen gaan nog steeds lekker zullen we maar zeggen. Het gebrek aan werkervaring breekt mij op. Al weet ik het nog zo leuk in te pakken dat ik een groen blaadje ben en nog zo lekker kneedbaar. Voordeel is wel dat ik dus heel veel tijd heb om na te denken en te trainen.. Al zou ik liever gewoon keihard aan de bak gaan voor een baan en de trainingen want ik voel mij soms flink nutteloos! Om mij voor te bereiden op Ecuador moet ik een Alpine Cursus doen of C1 zoals anderen hem kennen. Vanaf 8 augustus ga ik dus in Oostenrijk in de bergen spelen, 11 dagen lang ben ik Heidi zonder vlechten want daar is mijn haar te kort voor.
Verandering van Spijs doet hopelijk flink eten!
Ik heb ook geen leuke jurk aan maar bergsportbroek (don’t ask) en een jas van Gore tex en mooie rode bergschoenen. Zoals de man in de winkel het zei: je gaat daar niet heen voor de mode en aan het einde van de week stinkt iedereen. Dat is dan inderdaad echt iets om naar uit te kijken, ik ben niet zo’n fan van vieze luchtjes. Ik heb er wel heel veel zin in, even weg! Ook al vind ik misschien ergens dat ik als werkloze misschien wel geen vakantie verdien.. maar even weg is wel heel fijn! Ik ben dol op bergen en kan daar altijd alles goed op een rijtje zetten. Ik neem mijn hardloopspullen wel mee want ik hoop stiekem daar nog wel wat km’s te maken. 11 dagen niet hardlopen lijkt mij een nachtmerrie.
Daar op hoogte trainen is goed voor je rode bloedlichaampjes, je krijgt er een betere conditie van. Al helpt mijn medicijn gebruik daarin niet mee, want die zorgen ervoor dat ik die mooie rode bloedlichaampjes veel langzamer aanmaak dan een ander. Als ik heel eerlijk ben naar mezelf is even iets meer (hardloop)rust geen gek idee voor mijn lichaam. Na een reumatische ontsteking in mijn pols, duim en schouder en nu lichte irritaties aan een oude blessure in mijn heup om over de toenemende pijn in mijn rug nog maar te zwijgen, weet ik dat even wat verandering van spijs straks vast flink doet eten!
Wekkertje is al gezet..
Over iets meer dan 2 maanden is het zover dan sta ik daar in het Olympisch stadion. Er zijn mensen die aftellen en dan zie ik dus af en toe hoeveel dagen het nog is tot Amsterdam, dan wordt je er elke keer aan herinnerd hoeveel dagen het nog is. Terwijl ik heel goed weet dat ik op zondagochtend op 15 oktober op tijd mijn bedje uit moet om naar Amsterdam te gaan. En met mij dus ook mijn support die mij onderweg van voer en drank moeten voorzien. Voor nu ga ik eerst nog 11 dagen in de Alpen spelen, beetje leren jodelen! Ik zal zo voorzichtig mogelijk doen. Mocht ik in een gletsjerspleet vallen dan doe ik dit pas nadat ik geleerd heb hoe ik er weer uit moet komen, dus no worries! Als ik terug ben gaan we gewoon weer volle bak verder richting dat oude gebouw wat in 1928 geopend is!
Geen reactie's