Teleurstelling, afknapper, desillusie, deceptie -> How to handle

We kennen ze allemaal wel en hebben ze vast allemaal wel eens meegemaakt, teleurstellingen. What to do?! Nou: pak je kat en knuffel erop los, teleurstelling weg.. Heb je geen kat?? Tja dan ben je de Sjaak! Ik heb al flink wat teleurstellingen mogen ervaren en heb nog niet zo heel lang een kat dus ook zonder kat heb ik misschien wat tips voor je! Platgereden worden door een auto en daar blijvende schade aan overhouden, pijn en dan de teleurstelling in je eigen lijf. Tien jaar lang vechten voor erkenning met een stel verzekerings advocaten, wat voor mij de advocaten van een verzekeringsmaatschappij niet geliefder heeft gemaakt. Niet persoonlijk bedoelt verder, jullie doen ook je werk maar men oh men wat heb ik ze verafschuwd, want niemand verdient het om zo door het slijk gehaald te worden. De diagnose reuma, nog een lichamelijke teleurstelling en de daarbij behorende afstraffing elke keer als ik mij weer eens uitsloof op sport gebied. Ook de teleurstellingen in mezelf als ik niet heb gepresteerd zoals ik dat graag zou willen op sportief gebied. Dan zullen we de jeugdtrauma’s en de keren dat mijn hart gebroken is verder maar buiten beschouwing laten 😉 ! Al moet ik toegeven dat de laatste teleurstelling toch wel in mijn top 3 staat!

Droombaan door de neus geboord

Denkend dat je eindelijk na lang zoeken die leuke baan hebt gevonden, waar je weer lekker je hersens kan laten kraken, vol er tegen aan kan gaan. Dus vol goeie moed startte ik op 1 mei. Om vervolgens na VIJF werkdagen, jep VIJF werkdagen te horen te krijgen dat ze niet met je verder willen. Want ze denken niet dat ik het aankan, inschattingsfout, ik ademende nog geen Snowplanet na vijf dagen! Als ik nou eens net zo enthousiast was over het hardlopen als over Snowplanet dan was er geen probleem. Nou ik zal jullie een geheimpje verklappen.. Dat enthousiasme voor het hardlopen heeft ook wel even geduurd.. Je wilt niet weten hoe lang mijn zusje op mij in heeft moeten praten om mij in te schrijven en te laten trainen voor die eerste halve marathon. Ik heb gewoon even een opwarm periode nodig van iets meer dan 5 dagen, maar als je mij eenmaal hebt! Dan ga ik er vol voor, dan heb je mij ook echt en ben ik een trouwe hond die werkelijk door het vuur gaat voor je. Soms zelfs een beetje te enthousiast en te loyaal. Ik had er heel veel zin in! Inschattingsfoutje dus, ze wisten dat ik weinig ervaring had maar ze hadden toch wel meer van mij verwacht na 5 dagen.. Oh en deze werd ook nog even in mijn schoot gedropt: Niemand vond mij aardig! Altijd fijn dat soort opmerkingen. Ergens vind ik dat best knap want ik kende nog niemand en echt goeie gesprekken of tijd om mensen boos te maken of te beledigen had ik nog niet gehad.. Ik had mij juist een beetje afwachtend opgesteld, geïnteresseerd. Nou weet ik dat ik best enthousiast ben, soms een beetje té en echt heel graag wil, maar als iets heel graag willen en teveel je best doen een slechte eigenschap is dan was het sowieso geen match geweest!

De deksel op je neus

Maar genoeg depressieve gezwets (al ben ik verre van depressief hoor!). Wat doe ik nou als ik elke keer de deksel op mijn neus krijg? Soms voel ik mij net een toerist in zo’n hop on hop of bus die zijn hoofd uit het raam steekt. Vol nieuwsgierigheid naar buien kijkt, alles in zich op wil nemen om vervolgens mijn hoofd te stoten aan één of ander vaag object.  Nou ben ik absoluut geen expert op het gebied van teleurstellingen, maar van elke teleurstelling heb ik zelf ook weer wat geleerd. Mijn ongeluk zo’n tien jaar geleden heeft mij geleerd om op te staan en gelijk door te gaan. Ik werd gebeld door letselschade advocaten, slachtofferhulp en weet ik veel wie allemaal nog meer het enige wat ik wilde was beter worden. Geen pijn meer hebben en met rust gelaten worden. Ik had een duidelijk doel voor ogen zo snel mogelijk uit dat korset en weer terug op de fiets. Het getouwtrek met de advocaten heeft mij geleerd dat je ten alle tijden in jezelf moet blijven geloven, dat ze nog zoveel kunnen zeggen over wat je allemaal wel of niet goed doet. Dat je, je niet zo moet aanstellen en dat het allemaal wel meevalt, maar niemand kan voelen wat jij voelt en daar mag je never nooit een oordeel over vellen of aan twijfelen! Ook hier gold dat degene met de langste adem uiteindelijk gewonnen heeft. De diagnose reuma kwam eigenlijk in het begin niet eens als een verassing, ik deed er heel laconiek over en een van mijn favoriete uitspraken: je kan beter lachen dan huilen heeft in deze tijd vaak de revue gepasseerd. Ik weet inmiddels wel dat je best even mag stilstaan bij een teleurstelling, zoals bijvoorbeeld nog een keer te horen krijgen dat je lichaam soms net een slecht in elkaar gezette auto is. Maar mijn focus is altijd vooruit geweest, doorgaan. Want wat schiet je ermee op om heel lang stil te staan bij dingen die pijn doen. Nog steeds zijn er momenten dat ik baal van mijn lichaam, en wel kan janken en schreeuwen van de pijn maar dat helpt voor geen meter dus dan richt ik mijn focus graag op de toekomst, op wat ik heel graag wil bereiken!

Dus volle kracht vooruit! De uitspraak: geen verwachtingen betekent ook geen teleurstellingen is hartstikke leuk en aardig hoor, maar helemaal geen verwachtingen hebben van jezelf zorgt er volgens mij ook voor dat je niet vooruit gaat. Realistisch is wel de key tot succes hier.. 😉 Een kind dat leert lopen stopt er ook niet mee nadat hij of zij gevallen is dus ik doe dat ook niet!

Ik steek gewoon weer mijn hoofd uit het raam en mijn neus in de wind! Waar een wil is, is een weg..
En aan mijn wil ontbreekt het niet!

De kater in de sneeuw

Dat is ook wat ik nu weer doe! Na vijf werkdagen in de sneeuw zijn er twee dingen die door mij heen schieten: ik ben niet goed genoeg gevonden en met hun opmerkingen ook wel persoonlijk gekwetst. De andere kant: is ook dat ik gelijk weer door wil! Wil laten zien dat zij het helemaal bij het verkeerde einde hebben. Dat als je zo met mensen omgaat je mijn kwaliteiten niet eens verdient! Dus ook in dit geval overheerst bij mij de drang om te overleven, te laten zien wat ik wel kan het kijk ik liever vooruit dan naar alles wat ik zou kunnen hebben. Ik heb mijn hoofd weer uit het raam gestoken en deze keihard gestoten, maar ik geloof heilig in het feit dat: waar een wil is is een weg! En demn een willetje heb ik! Niet geschoten is altijd mis en ik heb niks te verliezen en alles te winnen! Dus nu ga ik weer lekker mijn eigen advies opvolgen: Ik laat alle emoties even de revue passeren, laat mij knuffelen door mijn lieve vriendinnen, familie en die gekke witte kat en ben vastbesloten om te laten zien dat zij het helemaal bij het verkeerde einde hebben. Over een week steek ik mijn kop weer uit het raam van die tourbus en ik ben ervan overtuigd dat ik dat ook kan doen zonder hem te stoten!