Driemaal ehh viermaal is scheepsrecht

Er was eens.. Zo beginnen de meeste Disney sprookjes en aangezien ik een groot fan ben van Disney, want uiteindelijk komt in een sprookje altijd alles goed en wie wil nou niet met die prins trouwen en in een droomkasteel wonen. Mijn sprookje is dan nog niet helemaal uitgekomen maar het begin is er en stiekem ben ik meer van de langdurige epistels of de trilogies dan de korte verhalen.. Maar er was dus eens een meisje dat heel graag aan triathlons deed en dit jaar haar eerste hele Ironman gaat doen..

Even terugspoelen

Ik ben sinds ik mij heb ingeschreven voor de hele Ironman van Kopenhagen in december 2019 aan het trainen voor deze hele Ironman. Sinds februari doe ik dit onder begeleiding van een coach. En heb ik flink wat trainingsuurtjes gemaakt, gemiddeld tussen de 13-18 uur per week. In 2019 deed ik mijn eerste halve Triathlon en finishte ik in een tijd van 5uur 34 min en 13 seconde. Het doel van onder de 5,5 uur had ik niet gehaald en dat wilde ik graag verbeteren  tijdens de challenge van St. Polten in Oostenrijk een mooie voorbereiding op Kopenhagen en een nieuwe kans! 

Challenge St. Polten

En een challenge was het! Met hoge verwachtingen misschien wel iets te hoge verwachtingen was ik afgereisd naar het mooie St. Polten. Er mocht eindelijk weer een wedstrijd gedaan worden en ik was er klaar voor. Op zondagochtend heel vroeg dook ik het toch wat frisse water in (14 graden). Aangezien ik geen fantastische zwemmer ben lag ik er ook iets langer in dan de toppers en na een aantal keer te zijn overgezwommen, schrik op mijn longen van de kou stond ik na iets meer dan 44 min weer op de kant. Met compleet bevroren voeten ging ik op weg naar de wisselzone. Wetsuit uit, sokken aan, fietsjasje aan want ook de buiten temperatuur was niet bijzonder warm. Helm op en richting mijn fiets. Waar ik de dag ervoor nog zo goed had geoefend op waar mijn fiets stond kon ik hem nu gewoon niet vinden.. Na 4,5 min zat ik op de fiets en stoof ik weg. De eerste km’s gingen als een speer.. Totdat ik op de snelweg kwam.. Volle bak wind tegen en dat viel vies tegen! Als kind van de lage landen ging het klimmen mij niet slecht af en kon ik best mensen in halen maar toch haalde ik bij lange na niet de tijd op de fiets waar ik voor getraind had. Na 90 km in 3 uur kwam ik van mijn fiets af en gingen de loopschoenen aan voor de halve marathon. En ondanks dat ik na 12 km al gigantische bakstenen bovenbenen had was dit het enige onderdeel dat beter ging dan tijdens mijn vorige pogingen. Heel steady kunnen lopen en na 1 uur 47 zat mijn halve marathon en dus ook de Challenge erop!

Back to business

Na een weekje ‘uitrusten’ in de Bergen mocht ik weer aan de bak! Ironman Kopenhagen kwam dichterbij en ook de volgende halve triatlon stond weer op de planning. Tussendoor heb ik nog heerlijk een week in Frankrijk getraind waar ik onder andere de Tour de France heb gekeken, zelf ook twee keer de Mont Ventoux ben opgefietst en mezelf op wat kleine klimmetjes nog koningin van Frankrijk gekroond om in strava termen te praten. Mijn volgende halve triathlon viel letterlijk in het water.. Geen COVID dit keer maar wateroverlast zorgde ervoor dat de triathlon in België helaas niet doorging. In plaats daarvan deden we er zelf één in het altijd vlakke, winderige en vooral epische Spijkenisse!

Strijd dicht bij huis

Op zondagochtend vertrokken we vroeg richting het triathlon parcours van Spijkenisse. Waar het in Oostenrijk frisjes was, was het hier het compleet tegenovergestelde, lekker warm! De auto was zowel T1 als T2. Na het zwemmen wat eigenlijk best aardig ging voor een niet top zwemmer, fiets uit de auto gepakt en gaan met die banaan. 90 km dat betekende in dit geval constant hetzelfde uitzicht want we gingen 2x heen en weer.  Ik wilde niet te hard en na 2 uur en 41 min met een gemiddelde van 33,5 km/h stapte ik van de fiets af en begon ik met lopen. De temperatuur was inmiddels ook aardig opgelopen en na 4 km waren mijn benen er eigenlijk al klaar mee.. Ik had tijdens het fietsen moeite om mijn eten naar binnen te krijgen en had dus veel te energie weinig binnengekregen. Een halve marathon op een lege tank in de hitte is geen aanrader en met een gemiddelde pace van 5:38 min/km drukte ik na 21,1 km mijn horloge in. Halve triathlon in the pocket en alle tijden bij elkaar opgeteld kwam ik op een tijd van 5:29:25 en dus eindelijk onder de 5,5 uur!

De laatste loodjes

Ze zeggen altijd dat de laatste loodjes het zwaarst wegen en dan hadden ze in dit geval gelijk. De laatste trainingsweken naar Kopenhagen waren pittig! Lange fietsritten, en koppeltrainingen en mooie zware zwem en looptrainingen. Maar ik heb ze allemaal afgevinkt. Het lijf of zoals ik graag liefkozend zeg mijn kadavertje heeft de trainingen mooi verwerkt. De reuma heeft zich op 1 flinke opvlamming koest gehouden en de pijn in mijn rug is ook niet erger geworden, dus dat is dikke winst. Chapeau voor mijn coach die mij heeft weten af te remmen en mijn fysieke gesteldheid goed in de gaten heeft gehouden. Iets wat ik zelf nog wel eens wil vergeten.. 

Laat het sprookje beginnen

En zo kan mijn sprookje zondag zich verder vervolgen! Ik ben er helemaal klaar voor. Ik heb een gezonde spanning en beetje angst of ontzag voor de afstand die er afgelegd moet gaan worden. Maar zoals Pippi Langkous al zei: Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan. En ik heb heel veel zin om even flink door mijn eigen geluidswal heen te blazen! Ik ga genieten, afzien en hopelijk met een big smile die mooie finish bereiken!

Voor degene die mij willen volgen je kan de Ironman tracker app downloaden, het event Kopenhagen aanklikken en als het goed is vanaf vrijdag mij daarin vinden en het volg vinkje aanzetten. 

klik hier om de app te downloaden.