One month in.. Om heel precies te zijn 1 maand en een paar dagen. Want precies zijn is belangrijk net als de feiten. Anders gaat het net zo als bij het tellen van het aantal gezette vaccinaties, dat je er zo een paar 1000 naast zit. Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat ik sinds 1 februari ben gaan trainen onder begeleiding van een trainer en lid ben van een team. Het heeft mij wat wikken en wegen en slapeloze nachten gekost om die keuze te maken maar hij is gemaakt. De kogel is door de kerk en ik ben nu heel gestructureerd aan het trainen voor die 2 hele Ironmans die op de planning staan dit jaar.
Wie, wat, waar?
Dit is geen spelletje Cluedo of Wie is de Mol dus ik geef het iets poëtischer weer dan misschien nodig is maar daar beleef ik uiteindelijk zelf wel de meeste lol aan. Sinds 1 februari 2021 ben ik lid van team Sirius Europe dat onder leiding staat van Yvonne van Vlerken, en wie kent deze triathleet niet? Ik denk dat ik wel kan en mag zeggen dat zij Nederlands beste Triathlete is en hoort bij de absolute wereldtop. Inmiddels is ze gestopt met topsport en heeft zij Team Sirius naar Europa gehaald. Er is nu sinds een paar jaar naast de Amerikaanse tak ook een Europese afdeling van team Sirius onder haar leiding.
Dit doet zij samen met Per van Vlerken (haar man) en Natasja Daniels. In dit team zitten naast mij nog 26 andere dames en heren die allemaal trainen voor verschillende triathlon wedstrijden. Het zijn dus allemaal gelijkgestemden: ook triathon gekkies/wappies of hoe je mensen die vrijwillig eerst 3,8 km zwemmen dan 180 km fietsen en dan 42 km gaan lopen? Sterker nog we betalen er (grof)geld voor om mee te doen aan zo’n wedstrijd maar dat is een ander verhaal.
The big why..
Anita Meijer zong het al zo mooi; ‘ Why tell me Why.. De belangrijkste reden om onder begeleiding te gaan trainen is mijn lijf of kadavertje zoals ik zelf liefkozend zeg. Dit kadavertje heeft een aantal fysieke uitdagingen en het koppie heeft veel dromen en ernstig veel wil. Gezien het feit dat er dit jaar 2 hele Ironmans op de planning staan in een periode van 2 maanden leek het mij handig om hierbij professionele hulp in te schakelen zodat ik me zelf niet kapot train. Want ik gok dat, dat één van mijn grootste valkuilen is. Ik train te graag en te hard. Naast het feit dat ik dan nu iemand heb die mijn grenzen bewaakt, wordt er ook goed nagedacht over de opbouw naar de wedstrijden toe, periodisering én iets wat ik heel belangrijk en fijn vind. Ik train nu volgens mijn hormoon cyclus.
De nieuwe verbeterde versie
Stacy Sims schreef er al een boek over het feit dat Women are not small men zijn. Dus trainen op dezelfde manier als mannen trainen, die geen 4 weekse cyclus hebben en fluctuerende hormoonspiegels is voor ons vrouwen een minder goed idee. Trainen volgens je hormooncyclus zou er ook voor kunnen zorgen dat je minder snel geblesseerd raakt en dan kom ik weer terug op punt 1: Beter voor het kadavertje! In mijn trainingsschema wordt nu dus rekening gehouden met het feit waar ik in mijn hormoon cyclus zit. Zo zijn de trainingen de ene week harder of heftiger dan de andere week. Dit omdat je lichaam vanwege bepaalde hormonen dit dat beter verteert. Daarnaast gedij ik heel goed bij structuur, ik ben wat dat betreft net een klein kind. Ik ga heel goed op rust, reinheid en regelmaat. Ik vind het heerlijk dat ik nu per week kan zien wat ik ga doen, de feedback die ik krijg na een training en natuurlijk iemand die ik lastig kan vallen met al mijn vragen en gekke hersenspinsels en dat zijn er nogal wat!
Een beetje cliché is best oké..
After one month
Ik kan natuurlijk nu al roepen dat ik fitter, beter en sneller ben dan ooit tevoren maar dat zou een leugen zijn. Maar er zijn ook zeker wel wat dingetjes verandert. Ik ben langzamer gaan lopen en dat vond ik in het begin een enorme frustratie.. Lage hartslag en snelle voetjes (hoog cadans). Maar afgelopen maandag liep ik eindelijk lekker ondanks het langzamere tempo. Nou moet ik eigenlijk ook die haklanding er nog uit zien te krijgen en dan ben ik helemaal op de goede weg. Maar als ik dan anderen mooie snelle tijden zie lopen en mooie PR’s voorbij zie komen dan denk ik, demn dat wil ik ook! Maar ik weet ook dat ik aan het trainen ben voor een hele Ironman en niet voor een snelle 10 km, dus dat probeer ik mezelf voor te houden. De variatie en afwisselende trainingen vind ik echt heel erg leuk. Er zitten trainingen bij die ik zelf nooit verzonnen of bedacht had of die mij zelfs wat angst inboezemen. Heerlijk om op een nieuwe manier te trainen en langzaam sneller en beter te worden. En nog een groot voordeel is dat ik voor het eerst sinds tijden ook echt geniet van een rustdag omdat ik weet dat ik genoeg gedaan heb en die rust heb verdiend.
Teamwork makes the..
Om dit poëtische verhaaltje mooi te eindigen gooi ik er nog even een heerlijke cliché quote in: Teamwork makes the dreamwork. Nou heb ik de meeste van het team helaas nog niet in real life mogen ontmoeten dankzij iets wat begint met C en eindigt op OVID-19 maar ik verheug mij op het eerste trainingsweekend samen. Ik maak ook altijd grappen cliché e quotes en zeker als bijvoorbeeld de HR dame van het bedrijf deze op haar kantoor heeft hangen maar in dit geval hoop ik het van harte! Want de droom is real en ik geloof er ook zeer zeker in! Kopenhagen en Cascais ik kom eraan en ga mezelf eens even lekker uitknijpen op jullie parcoursen!
Geen reactie's