If you can dream it, you can do it! De lievelings quote van Walt Disney . Ik ben al van jongs af aan een echte Disney fan en deze quote is sinds mijn aanrijding, de diagnose van de reuma en het begin van mijn liefde voor triatlon mijn motto. Een beetje cheesy maar ik geloof er wel in. Ik kreeg vroeger alleen maar te horen wat allemaal niet meer kon… Hoe vaker mensen tegen mij zeiden wat allemaal niet meer kon, hoe eigenwijzer en vastbesloten ik was om te laten zien dat ik het wel kon. Op 14 oktober start ik op het WK Ironman in Kona, mijn triatlon droom is uitgekomen! In maart heb ik mij in Zuid-Afrika weten te plaatsen, ik heb mij dus vanaf maart op dit avontuur kunnen voorbereiden samen met mijn coach om zo fit mogelijk aan de start van het WK te staan.
Time flies
En of time flies, ik zal jullie in dit blog meenemen in mijn voorbereidingen voor het WK. Na de verplichte rust van de Ironman in Zuid-Afrika het trainen weer snel opgepakt, want ik had mijn kwalificatie droom dan wel waargemaakt, er stonden nieuwe wedstrijden op de planning en ook daar wilde ik goed presteren. Dat presteren begon lekker met de 42 km tijdrit in Almere. Met een wattage van 269 watt en een gemiddelde snelheid van ruim 37 km/h heb ik lekker gas gegeven op die slecht geasfalteerde dijk van Almere.
Het Nederlandse triatlon seizoen begint voor mij traditiegetrouw met Brouwersdam90. En ook dit jaar was traditiegetrouw de wind goed aanwezig wat resulteerde in 45 km wind tegen op de dam en 45 km iets van wind mee als je weer terug fietste richting de transitie. Qua fietsen niet mijn beste wedstrijd, mijn bovenbeen spier verkrampte al na 10 km en ik kon daardoor niet lekker mijn power kwijt. Lopen ging daarentegen als een speer en mijn tweede loop PR voor dit seizoen was binnen. Een 10 km dik onder de 45 min. Dit jaar wilde ik zoveel mogelijk wedstrijden doen dus een week na Brouwersdam reisde ik af naar België voor Bilzen111. 1 km zwemmen, 100 fietsen, 10 lopen. Na de zwemtips van mijn coach, zwom ik in Bilzen voor het eerst onder de 20 min op de km. PR 3 van dit seizoen. Fietsen ging lekker over het Belgische asfalt, heb zowaar maar 1x af hoeven stappen om mijn bidons van de weg te halen. Het lopen ging minder snel als in Brouwersdam maar ik had weer een mooie wedstrijd in de pocket.
Having fun
Naast veel trainen en wedstrijden was er ook ruimte voor andere dingen of andere dingen in combinatie met sport en trainen. Zo was ik in mei in België voor een womens cycling summit gehost door het Flandrien hotel. Een super gaaf hotel voor de fietsfanaat in het hart van de plek waar je de mooie klimmetjes als de Paterberg, Oude Kwaremont en Koppenberg kan doen. Genoten van de kasseien en de steile stijgingspercentages daar! Having fun is voor mij in het trainen heel belangrijk. Natuurlijk moet je je uren maken maar hoe je die invult dat kan je natuurlijk helemaal zelf bepalen. Voor mij is elke keer hetzelfde rondje fietsen of lopen niet perse ‘fun’ dus probeer ik dat zoveel mogelijk te combineren. Zo deed ik ook weer mee aan de lokale tijdritten in Lekkerkerk. 20 min volle bak fietsen is toch leuker in wedstrijd format. Lange duurritten werden gecombineerd met leuke ideeën. Zoveel mogelijk ‘buitenlandse’ plekken, dorpjes of straten langsfietsen in Drenthe. Want wanneer kom je anders in Siberië..? Of de epische klassieker, Barendrecht-Berendrecht-Barendrecht op een van de warmste dagen.
Ik heb Jeanique zover gekregen dat ze semi vrijwillig mee heeft gedaan aan de Flitstriatlon Nijkerk. En mezelf gepijnigd met mijn deelname aan de Bartje100. Nogmaals sorry aan alle andere deelnemers: it was me die elke keer files veroorzaakte op de singletracks.. En vervolgens dan op de rechte offroad stukken weer vol aan het inhalen was, want hard trappen kan ik maar MTB’en is toch een andere discipline!
Road to Kona
De Road to Kona vervolgde zich met de leuke wedstrijd in Oud Gastel waar ik mijn titel op de kwart verdedigde en weer op het hoogste treetje mocht staan. Maar het leukste was toch wel dat ik daarna met Wim van de Broek (een van de oprichters van Trikipedia) op de foto mocht bij zijn straatnaam bordje, over life goals gesproken. Trainingsuren werden gemaakt en tegelijkertijd heb ik ook geprobeerd om meer aandacht te vragen voor sporten met Reuma en wat je allemaal nog wel kan om zo eens een ander verhaal te belichten. Zo was ik op Radio 1 te horen om te vertellen over mijn Road to Kona. Ook in verschillende kranten en op Linda.nl werd hier aandacht aan gegeven. Hopelijk kan ik zo anderen overhalen om ook hun dromen na te jagen.
De laatste voorbereidingen
De laatste weken voor mijn vertrek naar Hawaii heb ik nog een aantal mooie wedstrijdjes kunnen meepakken, ook als toeschouwer. Triatlon Heerjansdam, weliswaar met gevaar voor eigen leven want het fietsparcours was niet afgezet en verkeersregelaars waren niet compleet uitgeslapen. Maar daar heerlijk kunnen zwemmen, fietsen en lopen. Als toeschouwer enorm genoten van mijn trip naar Lahti! Het WK Ironman halve triatlon, Tijn deed hier mee en ik heb hem van begin tot einde aangemoedigd en achter zijn broek aan gezeten…Lekkere intense dag en nu weet ik precies wat Tijn aankomende zaterdag moet doormaken…
Na Finland stond mijn generale repetitie op het programma! De halve van Almere; het werd een heerlijk warme dag in het epische Almere! Het zwemmen ging lekker, onder de 40 min, fietsen ging top al blijft de beenspier die al sinds begin van het seizoen verkrampt na een aantal kilometers een kleine uitdaging. Lopen ging helaas niet als gehoopt. Ik merkte dat ik weinig energie en kracht in de beentjes had dus het tempo wat ik graag wilde daar dachten de benen anders over. Maar het was een fantastische heatprep en genoten van deze halve heb ik zeker!
Trip down Memorylane
Terugdenkend aan afgelopen seizoen/jaar heb ik mooie stappen gezet. Een trip down memorylane zoals ze dat in het Engels zo mooi zeggen! Wat een jaar en de kroon op het sportieve werk gaat dan nog komen! Dit zijn een hoop mooie momenten bij elkaar en dan heb ik er nog een flink aantal niet genoemd omdat het anders een heel epistel zou worden.. Maar ik kan terugkijken op een mooie voorbereiding voor de Big dance. En natuurlijk heb ik een aantal keer moeten schuiven en korten op mijn trainingen, of zelfs een geplande race of training niet kunnen doen omdat mijn kadaver toch roet in het eten gooide.
Maar ik ben super blij met waar ik nu sta, met alle mensen om mij heen die mij hebben geholpen om zo goed voorbereid mogelijk naar Hawaii af te reizen. It really takes a village! En het leukste aan dit hele avontuur is nog wel dat ik dat samen doe met Tijn, wie ik sinds deze zomer mijn Hubby/man mag noemen!
2 Reactie's
Edith van der Horst
Geplaatst op 06:50h, 12 oktoberLieve Lotte, even jou verhaal gelezen. Ik kan bijna niet niet geloven. Wat een doorzetter ben je. En wat mooi dat je een goede trainer hebt en een man die je ook steunt en begeleid echt super fijn.
Ik wens je alle geluk toe daar op Hawaï. En ik hoop voor jou dat het allemaal lukt wat jij in je hoofd hebt. Wat gaan het vast wel horen.
Geluk liefs en succes. ♥️
Lotte
Geplaatst op 01:05h, 14 oktoberAhhhh dank je wel Edith! Gaat vast goedkomen, dat moet! Dank je wel en we gaan er enorm van genieten!