New goals, new love

Mocht je dit verhaaltje hebben aangeklikt omdat je denkt dat het een liefdessprookje is alla Disney, klik dan maar weer weg. Geen zorgen!! Dat gezemel hou ik lekker voor mijzelf! Goede tijden, slechte tijden is spannender op dat gebied!  Het is wel een tijdje stil geweest op mijn website, er viel namelijk bijzonder weinig te melden. Het gezeur over mijn flubberkuit heb ik bewaard voor de mensen die niet zomaar op de delete knop kunnen drukken. Bedoel het is voor jullie helemaal niet leuk om te weten dat ik thuis af en toe tegen de muren opvloog omdat ik niet kon rennen. Of dat ik mij ernstig opgesloten voelde in de spinningszaal met 26 anderen zwetertjes. Dat stadium zijn we gelukkig gepasseerd en dit Duracell konijntje rent weer in de rondte, dus what’s next, welke goals heb ik? Daar zal ik nu eens wat verder over uitweiden! 

Rennen met het kadaver

Ik ben dus sinds een paar weken weer aan het rennen, hobbelen, waggelen geef het beestje een naampje. Na ruim 3 maanden niet gerend te hebben mocht ik begin mei weer beginnen. Ik heb nu zelfs alweer twee wedstrijden gedaan: de 7,5 km in Sneek waar ik wonderbaarlijk genoeg 3^de werd en een 10 km trailrun op Lanzarote waar ik op nog wonderbaarlijkere wijze 2^de werd (bedoel liefde voor asfalt..)! Ben ik dan alweer terug op mijn oude niveau..? Heel eerlijk? Nog niet! Ik loop nog niet de tempo’s die ik voorheen makkelijk haalde, het aantal km’s moet langzaam opgebouwd worden en soms voel ik mijn kuit nog steeds. Niet meer die scherpe pijn of het complete gebrek aan coördinatie, maar het is ook nog niet de kuit die ik voor de mooie en beklimming van de Chimborazo in Ecuador had! Het belangrijkste is dat ik weer in de rondte hobbel en met dat gegeven komen ook de dromen en wilde plannen weer terug!

New love

Ik ben dus sinds kort de trotse eigenaresse van een Ridley bike, Liz heet het wonderschone schepsel. Het heeft even geduurd voordat ik d’r had maar potverdikkie wat zijn we een leuk team! Het feit dat Liv op de slaapkamer naast mijn bed is gestald, waar ook mijn geliefde honkbalknuppel en ijsbijl staan zegt natuurlijk al genoeg.. Dat heeft verder niks te maken met het gebrek aan een schuur of dat mijn appartement maar 45 m2 groot is.. Dus ik ben nu ook zo’n hardloopster die geblesseerd was en dus maar een wielren fiets gekocht heeft. Al is het in mijn geval net even anders.. Dit is echte liefde, plus ik roep al jaren dat ik heel graag een triathlon wil doen. Dat was voordat de hele triathlon hype los barstte. Bij mijn weten was de hele ook de enige afstand die je kon doen, 3.8, 180 en 42 km. Ik weet inmiddels wel beter maar toch, die droom is er nog steeds. Hoe vaak het mij ook wordt afgeraden, want met mijn uitdagende lijfje moet ik dat dan wel willen? Ja, dat wil ik! Ik wil dat echt heel graag één keer doen en het liefst in een nog redelijke tijd ook! Gewoon om te zien hoever ik kan gaan wat er mogelijk is. Want dat meisje dat niet eens meer de trap op kon lopen of waar van gezegd werd dat ik blij mocht zijn als ik ‘gewoon’ kon functioneren is ietwat fanatieker geworden. Nou is gewoon bij mij sowieso niet echt aan de orde..

Stap voor stap

Mijn nieuwe liefde Liz en ik zijn elkaar nu behoorlijk aan het uit testen, hoe ver en hoe hard kan ik gaan. Dus voorlopig houden we het even zo, met z’n tweetjes samen. Voordat ik er weer een nieuw iets in de mix bij gooi, namelijk het zwemmen. Een fatsoenlijke borstcrawl is ver te zoeken bij mij dus daar moet ik eerst eens les in krijgen. Maar Liz en ik vermaken ons uitstekend! Ik vind het heerlijk om zo hard en steeds verder te gaan! Als je van anderen te horen krijgt dat je het best aardig doet en het eruit ziet alsof je al jaren op de fiets zit.. Ga ik vanbinnen toch stiekem een beetje gloeien, ook al blijf ik er natuurlijk van buiten een ontzettende coole kikker onder! Dus dat lange termijn goal en droom staat al vast maar ik heb geen haast! Misschien eerst maar iets van een run bike run ofzo, blijft mijn haar mooi droog en hoef je niet zo’n gekke badmuts op je kop. 

New goal

Voor dit jaar heb ik namelijk nog genoeg andere doelen. Om te beginnen wil ik dit jaar nog heel graag mijn PR op de marathon aan gort lopen én een 5 km onder de 20 min lopen. Twee mooie uitersten! Ik ben nu aan het trainen voor de marathon van Munster. Ik als 1/8^ste Duitser kon de uitnodiging om deze te lopen niet aan mijn neusje voorbij laten gaan. Het doel voor Munster is om hem gewoon uit te lopen en niet op PR jacht te gaan. Als ik op 3 uur 55 over de finish kom ben ik helemaal tevreden. Even een mooie stevige basis leggen om in het najaar/ einde van dit jaar dus mijn PR op dat pleuriseind te verslaan!

 Thanx pap

Het doel wat ik eigenlijk voor 2019 had en dat wilde ik dit jaar allemaal gaan regelen was om in 2019 alle Major marathons te lopen in 1 jaar.. Mijn vader had een item gezien van iemand die dat vorig jaar gedaan had en vervolgens zei hij: ‘ Lot dat kan jij toch ook wel..? ‘ Tuurlijk pap! Heerlijk dat degene die jaren geleden riep dat zelfs Donald Duck nog knapper liep, mij nu aanmoedigt om zes marathons in 1 jaar te volbrengen. Want dan zou ik de eerste vrouw zijn die dat volbracht.. Tel daar de reuma en de twee ingezakte ruggenwervels bij op en volgens mij heb je dan een leuk marketing plaatje.. Wat aanvankelijk begon met een grap, is in mijn hoofd wat serieuzere vormen gaan aannemen. En nee daar neem ik geen pillen tegen! Ik zou dus super graag alle majors in 1 jaar willen lopen… Klein addertje onder het gras.. De kosten: Ik zoek dus een rijke sugardaddy of een bedrijf dat mij wil sponsoren want om nou al mijn spaargeld erdoorheen te jagen om mezelf 6 keer naar de getver te lopen gaat zelfs mij te ver. Dus met een mooie snelle marathon tijd die ik nog dit jaar wil lopen (onder die 3 uur en 30 min) wil ik dus even gaan kijken welke gek ik zo ver krijg om dit Duracell konijntje te sponsoren voor dè zes Majors! 

Samen rennen met jeanique

Eerste wedstrijd, derde plaats, blij ei- Sneek

Trainingen worden langzaamaan weer hervat

Fietsen op Lanzarote!