Acht weken na mijn eerste hele Ironman in Kopenhagen en dat ik mezelf dus een Ironman mag noemen staat de tweede op de planning! In het zonnige Cascais, dat ligt in Portugal voor degene die geen tienen haalde voor topografie. Het is tijd voor take 2 morgen! De weg van Kopenhagen naar Cascais was een mooie en ik kan het niet laten om daar een klein stukje over te tikken!
The aftermath
Na twee dagen fikse spierpijn in vooral de bovenbenen en een buik die flink van de rel was van al die overheerlijk sportvoeding die je tot je neemt als je elf uur lang jezelf uit de naad werkt. Voelde alles eigenlijk al vrij snel weer normaal.. Oké het ruggetje moest even een duwtje en een massage hebben maar gekukkig ken ik inmiddels mijn pappenheimers en was dat snel gefikst. De eerste 2,5 week rustiger aan doen vond ik stiekem een stukje lastiger. Gelukkig heb ik een goede coach die mij goed aan de lijn heeft en mij goed in de gaten houdt en mij ook echt weet af te remmen! Want weer opbouwen was belangrijk maar goed herstellen is veel belangrijker om ervoor te zorgen dat je tijdens je opbouw niet in de problemen komt. Ik heb dat inmiddels wel geleerd en vreemde ogen dwingen en de commentaren in trainingspeak nog meer! Na ruim 2,5 week stond de eerste weer wat zwaardere training op het programma en dat voelde weer als vanouds! Dit kadaver kon er weer tegenaan!
Back in business
Ik wist van te voren dat de opbouw naar die tweede full distance korter zou zijn dan voor Kopenhagen. De herkenbare trainingen kwamen allemaal weer terug! Stoempen tegen de wind in op big gear, de langzame lange duurlopen, de interval trainingen en natuurlijk de zwemtrainingen. Het buitenwater werd mij al snel iets te koud. Als ik een brainfreeze wil, eet ik liever een pot ben en Jerry’s dus eind september was de laatste keer open water en kwamen de langere zwembad trainingen weer in het 50 meter bad weer aan bod! Vijftig meter lang ploeteren voordat je weer kan afzetten.. Toch even andere koek dan 25 meters. Tijd vliegt er voordat ik het wist was het alweer eind september en hadden we een mooi zelf georganiseerd trainingweekend in de Belgische Ardennen!
Heuvel op en af!
Cascais heeft een stuk meer hoogtemeters dan Kopenhagen en aangezien de hoogtemeters in ons polderlandje schaars zijn. Hebben wij ons heil gezocht bij de Belgische zuiderburen, in het mooie Bertrix bij Bouillon. Twee mooie ritten met enorm veel hoogtemeters en een lange duurloop met nog hoe verrassend ook, ook hoogtemeters waren de benen en de rug flink afgedraaid. Klimmen is voor het ruggetje extra belastend en dat maakt het voor mij net een grotere uitdaging, al maakt de afdaling een hoop goed! Mijn daal skills zijn sterk verbeterd sinds mijn eerste keer op de racefiets en ga nu als een ware snelheidsduivel naar beneden want remmen is angst! Enorm genoten van de Belgische Ardennen en de omgeving.
Back to reality
Terug in Nederland geen heuvels meer of eigenlijk laaggebergte als je Wikipedia moet geloven. De laatste paar weken waren aangebroken iets minder trainen waardoor er meer tijd is om te piekeren, rust te nemen en andere leuke dingen te doen als een interview en een filmpje opnemen voor het AD. De stempel van Oké van de reumatoloog kon ik na de standaard controle ook weer toevoegen aan mijn CV voor de Ironman en geeft ondanks geen mega klachten toch altijd wel een fijn gevoel.
Krachtmeting
De laatste krachtmeting voor de Ironman van Cascais was twee weken voor de wedstrijd in de vorm van een tijdrit in Almere en een 10 miles hardloopwedstrijd in Antwerpen. Op zaterdag in de vroegte in Almere 42 km tijdrijden. Nog nooit alleen een Tijdrit gereden maar ik met mijn Pippi instelling :’ik denk dat ik het wel kan’ heb er enorm van genoten! Scheelt ook dat het strenge commentaar in mijn trainingsschema ook was niet voluit te gaan zodat niet vanaf minuut 1 het zuur uit mijn oren spuit maar ik vind dit dus echt een leuke discipline! Met een 8ste plek en zonder zuur in de poten vertrokken we naar Antwerpen. Voor zondag stond hetzelfde op het schema, wel doorlopen niet te diep gaan. Met lopen toch een tikkie lastiger.. Voor het eerst sinds bijna 2 jaar weer een loop evenement en zelfs de oude zweetlucht dat in de t-shirts van andere lopers zit had ik gemist. Zoals kudde gnoes in de grote trek in Afrika trokken we richting de eerste tunnel. 3 of 4 tunnels, teveel kleine keitjes en tramrails verder kwam ik over de finish.. toch iets te hard gelopen maar niet dramatisch. Met een medaille om de nek en Belgische frietjes en wafel in het buikje terug naar huis!
Taper
De favoriete periode van de meeste atleten.. taperen! Ik vond het dit keer niet mega erg. Toch lichtelijk vermoeid van de trainingen en het wat lagere seizoen en een buikgriepje waar ik op de valreep nog een antibiotica kuurtje voor kreeg. Was iets minder trainen geen ramp! Maar met elke training voelde de benen sterk! De ruggengoeroe en sportmasseuse als laatste duwtje en de gezonde spanning is present! Ik heb er weer zin in!
This one is special
Twee hele Ironman in 1 jaar is best heftig 8 weken achter elkaar zeker. Maar ik heb er zin in! Na zaterdag heb ik vakantie en ook daar verheug ik mij op! Geen trainingspeak even niet moeten trainen. Maar eerst ga ik zaterdag enorm genieten van deze wedstrijd! Focus op de wedstrijd zelf en per onderdeel! Die 3,8 km zwemmen in zee, 180 km langs de kust met een flinke klim en een formule 1 parcours en dan de marathon! De antibiotica kuur tegen de buikgriep heeft zijn werk gedaan en nu mag ik zelf aan de bak!
Maar wat deze extra leuk maakt en een mooie afsluiter is dat er speciaal support is afgereisd om ons aan te moedigen! En ergens weet ik nu al dat ik zaterdag de zin; rennen met dat kadaver om mijn oren krijg! En ik verheug mij daar nu al enorm op!
Mocht je het leuk vinden mij te volgen.. via deze link deze link. Is de tracker app te downloaden en ik ben nummertje 588!
take 2 here I go!
Geen reactie's