Oh my, ik was weer in Quito! Wat was ik insanely, freakinly happy! Oké het wachten bij de douane was minder maar ik was weer in het mooie Ecuador! Na mijn Peru avontuur ging het feest dan echt beginnen, of tenminste de vulkanenjacht! Voordat ik op vulkanenjacht ging had ik eerst even een week in het mooie Quito, om verder te acclimatiseren. Quito is een fantastische stad, je kan er heerlijk rondlopen, en de bergen zijn er vlak in de buurt, het wordt eigenlijk een soort van omsingeld door vulkanen.
Quito met een Belgisch tintje
Pichincha integraal met Jeroen
De eerste week heb ik veel getraind, hardlopen voor het eerst in mijn leven op de baan! Doodgaan op 3000 meter intervals.. Trailrunnen in het Metropolitana park, ook dat was niet makkelijk want de hoogtemeters waren daar echt serieus business. Rotsklimmen bij de Pichincha, helemaal leuk hang je dan aan een touwtje op 4000 meter hoog proberen om nog hoger te klimmen. Als kers op de taart de Pichincha integraal route gedaan. Dit was het zwaarst op een flink tempo 4 bergtoppen pakken. Mijn eerste 4000’ers beklommen met een maximale hoogte van 4784 meter hoog! Al die fanatieke gekkigheid deed ik samen met Jeroen. Jeroen was vorig jaar tijdens de reis die ik met mijn vader maakte de reisleider en al snel hadden we elkaar op sportief vlak wel een beetje gevonden. Ik heb hem een paar keer afgemat en hij mij. En nu was ik weer de Sjaak, zeker tijdens die integraal route was het voor mij flink aanpoten maar ik vond het fantastisch!
Toeristje spelen in Quito
Door die bergen rennen en af en toe een beetje in ademnood zijn is een fantastisch gevoel! Tegelijkertijd al grappend dat Jeroen toch wel mijn favoriete halve belg, halve Ecuadoriaan is.. Als je de enige bent die ik ken dan ben je
El panechillo – op de verboden plek
natuurlijk ook al snel favoriet! Ik kan je wel vertellen dat de meegebrachte lekkernijen er die avond met z’n drieën prima doorheen gingen nadat ik een volkomen verantwoord maaltje had gemaakt voor hem en Stephanie! Als dank voor het afmatten en het warme welkom! Dat je dan ook nog hoort dat mister er eigenlijk een hoger tempootje in heeft gegooid dan normaal is voelde ik mij gelijk iets minder slecht, dat ik er af en toe een beetje hijgend achteraan liep.. Degene die denkt dat ik alleen maar aan het sporten was zit er niet heel ver vanaf maar ik heb ook gewoon de toerist uitgehangen. Quito heeft een mooi oud centrum waar je prima kan rondlopen! Ik werd nog zo gewaarschuwd niet zelf naar El Panecillo te lopen ofte wel de witte maagd.. Maar ik zag die trappen en dacht dat kan prima! Dat je dan dwars door een buurt heen komt die iets minder veilig is, was ik even ‘vergeten’. Vooral blonde meisjes zouden ze daar graag beroven.. Nou ik heb nergens last van gehad! Ik heb mij dus prima vermaakt als toerist! Musea, pleintjes, parken en heerlijk eten echt waar Quito is een prima plek om je te vermaken!
The beginning!
on top of the Pichincha
De laatste dag in Quito sloot ik mij aan bij de rest van de groep die op vulkanenjacht gingen (ik had mijn reis geboekt bij een organisatie en uiteindelijk waren we met een groep van 6). We gingen als acclimatisatie de Pichincha beklimmen. Ik was de Benjamin van de groep (again.. ik en groepsreizen zullen we maar zeggen) en ook degene met de minste bergsport of berg ervaring, maar kon ze prima bijbenen en was zelfs haantje de voorste.. Samen met Frenkie een Belg uit de omgeving van Oosterschelde (echt heel moeilijk te verstaan, sorry Frenkie!). De Pichincha ging mij deze tweede keer echt prima af, mijn Garmin gaf zelfs halverwege aan dat ik moest gaan bewegen dat zegt wel iets over dat ik de smaak flink te pakken had! Die avond kreeg ik de laatste tips en tricks, de doe voorzichtig vlogen mij om de oren en de volgende dag was tijd om Quito achter mij te laten!
De hoogte in!
on top of Imbabura
Nadat we Quito verlaten hadden gingen we op weg naar Otovalo! Het klassieke evenaars museum, een oude vulkaan krater en natuurlijk de markt van Otovalo, waren de stops die we deden. We verbleven in een oude Hacienda vlakbij Otovalo en van hieruit zouden de eerste vulkanen beklommen worden. Eerst een dagje Otovalo en omgeving! Douchen in een waterval (love watervallen), wandelen rondom het kratermeer Cuicocha. Daarna was het vulcuno tijd! Fuya Fuya was de eerste, bij de meren van Mojanda ligt deze 4263 meter hoge vulkaan, heel prima en makkelijk te doen. Frenkie was net als mij iets sneller dan de rest van de groep dus wij zijn samen naar boven gelopen. Het laatste stukje was heerlijk klimmen en klauteren over de rotsen dat maakt het net even een beetje spannender en daar houden we wel van! De tweede summit van deze berg was iets meer klimmen en klauteren en met een klein afgrondje aan de ene kant, iets wat een beetje scary is maar het stiekem hartstikke leuk maakt! Marcial de hoofdgids had al aangegeven dat hij een tweede gids zou vragen voor de rest van de beklimmingen omdat het constant wachten voor mij en Frenkie toch wat minder was. De derde gigant stond de dag erna op de planning, Imbabura 4630 meter en vanaf elk punt in Otovalo prima te zien. En met Christian als extra gids ging het dit keer van een leien dakje! Wat heb ik genoten, lekker stijl was deze, laatst
on top of Imbabura
e deel heerlijk klauteren en de uitzichten waren fenomenaal! We hebben ruim een uur op de top gestaan en genoten van de verschillende uitzichten voordat de rest van de groep zich bij ons voegde. Het perfecte uitzicht op de Cayambe die daarna op het programma stond, maakt het sprookje compleet!
Cayambe de eerste ijzige ervaring
on top of the Cayambe
De volgende middag vertrokken we richting Cayambe, al begon mijn dag iets eerder met een recoveryloopje door Otovalo om te zeggen dat de honden dol op hardlopers is een understatement.. Ik denk dat Mohombi zijn liedje bumbi ride op de tocht naar de berghut van de Cayambe had gebaseerd. Holy letterlijk alles werd door elkaar geschud! Die avond na middernacht gingen we lopen. Pikdonker je hebt geen idee waar je loopt, waar de afgronden zijn want met een klein hoofdlampje moet je het doen.. maar dat houdt het spannend en ik hou wel van wat spanning. Zodra we de gletsjer op stapte crampons aan, aan het touw en omhoog! Wat was deze lekker stijl, en lang! Ik was mij een partijtje misselijk kreeg geen hap door mijn keel en toen ik dan eindelijk op de top stond op 5790 meter hoog, snapte ik dat geknuffel wat je daar dus behoort te doen! Dan heb je wel een flinke knuffel verdient! What goes up must go down.. En naar beneden gingen we en dan zie je eindelijk waar je gelopen hebt, allememaggies prachtig!
Iets met chillen met die billen..
Terminaal bad in Papallacta
Na die heerlijke klim gingen we naar Papallacata, prachtige omgeving en staat bekend om zijn warm water bronnen of zoals vaders altijd zegt, terminaal baden.. De dag daarna was rustdag en aangezien dat een van mijn sterke punten is (not) heb ik wel heel rustig een duurloopje gedaan, werd uiteindelijk 17 km.. Wel revanche genomen op mijn blamage met Jeroen van vorig jaar waar ik na 10 minuten al dood ging in deze omgeving. Verder heb ik dus met mijn billen in een terminaal bad gezeten.. Was stiekem best te doen!
Herstellen op zijn Ecudoriaans: Bier en nachtelijke activiteit in de vorm van salsa dansen, beter kan het niet!
Vulkaantje vijf en zes..
On top of the cotopaxi
De dag erna gingen we weer op vulkanenjacht Illinizas Norte eerst flinke hike naar de berghut, Ik had de briefing niet zo goed gelezen en had dus werkelijk waar te veel shit in d’r tas gedaan en had het dus een tikkeltje zwaarder richting de hut.. De illinizas bestaan uit twee toppen Norte en Sur. De volgende ochtend beklommen wij Norte (5126 Meter)! Was een prima klim met weer de laatste 50 meter lekker als een berggeit mogen klauteren en het uitzicht op zuiderlijke top was meesterlijk. Na de meest charmante foto’s op deze ietwat krappe top was het tijd om naar beneden te denderen! Dagje rust (schijnt ook te moeten) en de volgende dag richting de Cotopaxi, oh wat had ik mij verheugd op deze mooie klassieke nog actieve vulkaan. Tot twee maanden geleden mocht niemand erop omdat deze beauty aan het rommelen was, maar ik was een mazzelaar en ging ’s nachts richting de top! In een groepje van 4 gingen we aan het touwtje dit keer. Christian, ik, Frenkie en Roeland. Ik was weer misselijk als een malle en halverwege begonnen mijn vingers te bevriezen.. Dankzij Cristian kan ik dit nog tikken want hij heeft ze halverwege de gletsjer weer warm geblazen.
op de weg naar beneden – Cotopaxi
Een paar echt goede handschoenen zijn wel een must! Deze 5897 meter hoge gigant was pittig en wat was ik blij en klein beetje emotioneel toen ik daar op die mooie top stond. Genietend van dat uitzicht en demn die krater! Beter dan dat worden ze volgens mij niet.. Zelfs de geur was levensecht! Daar stond ik dan in mijn bruggetje op de top wat was dit zalig! Ook van de weg naar beneden kon ik dit keer echt optimaal genieten, want ik mocht voorop en als sneeuw voor de zon verdween mijn misselijkheid en kon ik mijn blauwe kijkers uitkijken vanwege al die afgronden en kloven!
Op adem komen in Banos
Casa del Arbol – Swing at the end of the world
Die middag arriveerde we in Banos! En zoals de afspraak al vanaf het begin van de tour stond zouden we hier ’s avonds biertjes doen en belangrijker nog Salsa dansen.. Of zoals mijn redelijk briljante vader zegt met een potlood proberen je naam op de muur te schrijven.. En dat hebben we gedaan.. Helaas haakte de rest van de groep af en daar stond ik dan met mijn goede gedrag met Christian en Marcial, maar salsa dansen heb ik gedaan! En omdat het de eerste avond zo super was hebben we dat tweede avond in de herhaling nog een keer gedaan! Deze niet zo stijve Hollandse heeft zich in het mooie Banos goed vermaakt, nieuwe moves geleerd en mij zo prima voorbereid op mijn ultieme doel.. de Chimborazo!!!
Cayambe National parc- Cayambe – zo mooi!
On top of the Cotopaxi met Christian – lang leve zijn blaas techniek
Rotsklimmen bij de Pichincha –
Klim crew – met Jeroen en Panchito – Pichincha, Quito –
Fuya Fuya – Lake van Mojanda
Kratermeer van Cuicocha – wanderlotje
Kratermeer van Cuicocha –
In de berghut Illiniza Norte – berghut leven – echt lievelings
Illiniza Norte – waar sneeuw hoort te liggen, op een berg – Wanderlotje
Zicht op de cotopaxi vanaf de Illinizas Norte
Op de imbabura en dan daar in de verte de Cayambe – mooi monster
Let the sun shine – Imbabura – wanderlotje
On top of the Cotopaxi –
views like this will never be boring
Er werd natuurlijk ook gewoon hardgelopen – Papallacta – revanche is sweet
Douchen in een waterval is nog steeds the best – Peguche waterval – Otovalo
Alleen maar liefde voor dit.. – Ook liefde voor veel anderen dingen hoor… 😉
Onder andere bijvoorbeeld ook voor deze
Berghut cotopaxi -Alles helemaal toppie! Zelfs een saturatie van 98% en een hartslag van 55 op 4800 meter hoogte, niks te klagen dus!
Leven aan een touwtje is goed! – Cotopaxi –
Hier doe je het allemaal voor – de misselijkheid- de trillende beentjes – en beetje emotioneliteit – en die heerlijke zwavellucht! – Cotopaxi
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan… -klimmen en klauteren – Fuya Fuya –
Imbabura – Wat wordt ik hier blij van!! – Wanderlotje
Er moet natuurlijk ook geknuffeld worden – Pichincha –
Kratermeer van Cuicocha – wanderlotje
Ik zoek graag de hoogte op – Dit is toch het ideale huis.. – Banos –
Vrijheid blijheid – imbabura –
De weg naar beneden is soms echt zo slecht nog niet! – cayambe –
Kathedraal van Quito – Want ze hebben er echt meer dan alleen bergen en natuur –
Banos – bijna een echte dame
Geen reactie's