Drie keer eerder was ik al op dit kale, rode, rotsachtige vulkaan eiland geweest. Dit keer had ik een duidelijk doel: Trainen! Ik mocht 2 weken de Nederlandse koude winter ontsnappen om mij hier op Lanzarote uit te leven met het zwemmen, fietsen en lopen. Twee weken in de welbekende fietsuitdrukking kort-kort. Ik ben nog niet op een betere bestemming geweest om te trainen. Lanzarote is voor triathlon de locatie to be! Oké in alle eerlijkheid moet ik wel even opbiechten dat ik nog nooit een ander Canarisch eiland bezocht heb.. Dus ik plaats gelijk een oh zo populaire disclaimer.
Travel light
Travel light is niet echt aan mij besteed dus bepakt en bezakt stond ik op een behoorlijk onchristelijk tijdstip op Eindhoven airport. Fietskoffer inleveren en paar uur later stond ik op lanzarote, kon de wintertrui uit en de zonnebril op. De eerste paar dagen waren om te acclimatiseren en alvast een beetje in te komen vanaf dinsdag 8 februari zou het Team Sirius trainingskamp echt gaan beginnen. Op zaterdag werd er gelijk een verkenningsritje gemaakt van 50 km, even de wind en de zon testen! Als je op Lanzarote bent doe je niet aan zondagsrust dus ook op zondag werd er een mooie 52 km gefietst en nog een stukje gelopen. De eerste bricktraining zat al in de beentjes. Ik mocht op maandag een snelle 5 km lopen poging voor nieuw PR dus ik heb mij die dag achterin verstopt. Zit absoluut niet in mijn aard maar iets met verantwoordt met mijn energie omgaan..
Lanzarote, windy island
Maandagochtend, de dag van mijn snelle 5, in 8 weken tijd voor getraind en hier moest het gebeuren. Yvonne van Vlerken en wat andere snelle lopers zouden mij uit de wind houden en Natasja mijn coach zou meegaan op de fiets. Uiteindelijk werd het een behoorlijke optocht en 2,5 km vol tegen de wind in boksen ondanks de pacers voor mij (helaas allemaal mijn lengte en sommige 10 kilo lichter) Was dat flink aanpoten op de boulevard. Elk hoogteverschil voelde ik. Na 2,5 km mochten we omkeren, wind tegen, dezelfde kleine heuveltjes en ik wist er toch een klein PR uit te persen! In 8 weken van full distance Ironman atleet naar 5 km loper (Wat ik dus eigenlijk helemaal niet ben) Was geen makkie maar PR in the pocket en het kamp kon beginnen!
Band back together
Op dinsdag was het dan eindelijk zover de start van het kamp de meeste kwamen in de middag aan en wij gingen in de ochtend nog even stukkie fietsen. Wat goed begon eindigde bij een enorme windvlaag van opzij in een lavastenen voor mij. Slag in mijn wiel, spaak los, schaafwonden en blauwe kont/heup. Mijn ritje zat erop. Maar net als met paardrijden moet je ook met fietsen gelijk terug het zadel in dus zo I did. Met samengeknepen billetjes zat ik ’s middags weer op de fiets. Zij wind is gewoon niet favoriet bij mij. En Lanzarote is fantastisch maar windkracht 5-6 vind ik to much. Het dilemma wind tegen of heuvel op zal ik ten alle tijden beantwoorden met heuvel op! De dinsdag vloog voorbij met fietsen en een looptraining en de dag werd natuurlijk afgesloten met een roze Gin Tonic. In tonic zit kinine en dat is goed tegen de muggen en heeft nog meer voordelen die ik volgende keer beter zal onthouden.
Swim, bike run
Op een triathlon kamp zijn dat de 3 hoofditems en zoals gezegd leent Lanzarote zich daar uitstekend voor als het niet met windkracht 5-6 waait wat het de eerste 2 dagen wel deed. Compleet gezandstraald, met een coupewindhoos en spierpijn in de billetjes van het aanspannen vanwege de pure angst van de fiets afstappen is stiekem toch genieten. Automobilisten houden hier enorm veel rekening met fietsers 1,5-2 meter afstand houden ze en het aantal irritaties of toeters zijn op 3 vingers te tellen. Echt fantastisch daar zouden we hier in Nederland nog wat van kunnen leren. De dagen waren gevuld met heerlijke afwisselende trainingen, hillreps met rennen, sprinten op de fiets met wind tegen en vals plat omhoog. Een trailrun en kracht of mobiliteits sessies. Super leuk om de hele dag bezig te zijn met je sport, in een gezelschap dat die zelfde gekke hobby heeft. Op de enige rustdag kon ik het niet laten om toch een uurtje te fietsen en die vermoeidheids cijfers in trainingspeak verder op te voeren. Want hey als je toch op zo’n fietswalhalla bent moet je er gebruik van maken ook!
Venijn zit in de staart
Zoals met alles was dat ook met het trainingskamp.. De laatste dagen waren het zwaarst maar ook het leukst. Ik ben dol op afzien dus heb genoten! Zware fietstrainingen de vermoeide benen nog trakteren op een trailrun langs de kust en op zondag de koninginnerit naar Mirador del Rio toch wel het mooiste gedeelte van het eiland samen met El Golfo. 111 mooie km’s met 1800 hoogtemeters en natuurlijk veel wind. Topsnelheden naar beneden van 78 km/h en omhoog praten we niet over al ging dat niet onaardig. De klassieke fotostop bij het uitzicht en voor de koffieliefhebbers het drinken van een bakkie pleur onderweg. Enorm genieten ik hou van dat soort lange ritten in goed weer en met een beetje uitdaging in de vorm van hoogtemeters met een gezellige groep gelijk gestemden
No rest for the restless
Aan het begin van de week had ik waardevolle zwemtips gekregen. Ik deed namelijk een soort Macarena dans met castagnetten onder water, iets wat niet de bedoeling is. De laatste zwemtraining had ik eindelijk het idee dat ik meer ‘water kon pakken’ en minder aan het verzuipen was. Pure winst en ik ben dol op winst. Om de week echt goed af te sluiten deden we nog big gear hillreps. 3x een 3 km lange klim is goed voor de beentjes en je vermoeidheidscijfers. Vanaf dinsdag was ik samen met Tijn en werd mij op het hart gedrukt om iets rustiger aan te doen. Ik vond 16×200 op de atletiek baan van Arrecife waar de andere bikkels (de pro’s en Tijn) 5x 2km liepen, rustig aan genoeg.
The last days
In het kader van rustiger aan doen vond ik 1 rustdag wel genoeg, op het strand liggen is niet zo mijn ding maar een vulkaantje rustig opwandelen des te meer. Leuk uitzicht en toch klein beetje activiteit. De andere dagen waren gevuld met weer een mooie 100 km + rit met haarspeldbocht klimmetjes die toch echt mijn lievelings zijn. En een rit langs het beroemde Bassie en Adriaan meer (wat we niet gezien hebben) maar ook wel El golfo heet, Timanfaya nationaal park wat eigenlijk een gek fenomeen is. Het is een nationaal park maar er is niks groens te bekennen. Het is net alsof ze daar geoefend hebben met asfalteren wat dramatisch slecht gelukt is. Dan is zelfs Wallonië nog beter. Levert wel leuke plaatjes op en fijne hoogtemeters. De ochtend van vertrek op sportieve manier afscheid genomen door met zonsopkomst langs de boulevard te hobbelen. Dit trainings/vakantie regime had ik nog wel even door kunnen zetten.
Statistieken en feiten
Oké 2 weken op vulkanisch eiland wat levert je dat op?
- Trainingspeak statistieken: Fatique van 135, fitness van 90 en een vorm van -32.
- 54,5 loop kilometers
- 583 fietskilometers met daarin 9.100 hoogtemeters.
- 11.000 zwemmeters waarvan 3x in zee.
- 4 krachttrainingen /mobiliteitssessies
- 2 aqua aerobics sessies, Yvonne is van alle markten thuis!
- In totaal 45 uur getraind!
Enkele do’s en don’ts
- Ga vooral fietsen!
- Ga niet op het strand liggen, je waait weg, verbrand en het is slecht voor je huid.
- Fietsen kan hier echt top!
- Voor de koffie hoef je er niet heen te gaan kreeg ik steeds te horen.
- Als je dol bent op Engelsen dan zit je hier ook top.
- Het is niet duur en er zijn geen reclame uitingen op het eiland!
- Nogmaals: ga fietsen. Je leert er goed tegen de wind in fietsen en automobilisten houden echt heel goed rekening met de fietser hier. Verdwalen is onmogelijk want het eiland is 62 km lang en 21 km breed.
Geen reactie's